ဘဝထဲက အေပ်ာ္ကိုရွာ

ေတာင္ေပၚမွာရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးဟာ ကိုရင္တစ္ပါးကို ေတာင္ေအာက္လြတ္ျပီး ဆီအဝယ္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ကိုရင္ဆီမဝယ္ထြက္ခင္ ဘုန္းၾကီးက ဆီထည့္ဖို႔ ခြက္တစ္လံုးေပးျပီး " ေက်ာင္းမွာ အသံုးစရိတ္ မလံုေလာက္တဲ့အတြက္ ဆီကို လံုးဝ မဖိတ္စင္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ ထည့္ခဲ့ပါ ကိုရင္" လို႔ သတိေပး မွာၾကားလိုက္တယ္။

ကိုရင္က ေတာင္ေအာက္ဆင္း ဆီဝယ္ျပီးေနာက္ ေတာင္ေပၚကို ျပန္လာလာခဲ့တယ္။ လမ္းမွာ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ အမွာစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္ျပီး လက္ထဲကဆီဖိတ္မွာ အရမ္းစိုးရိမ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆီခြက္ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ျပီး ေတာင္ေပၚလမ္းအတိုင္း တက္လာခဲ့တယ္။ ေဘးဘီကိုလဲ မၾကည့္ရဲခဲ့သလို ေရွ႕ကလမ္းကိုလည္း မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေရာက္ခါနီးမွာ ေရွ႕ကိုမၾကည့္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခ်ဳိင့္တစ္ခုကို နင္းမိျပီး ယိုင္လဲသြားခဲ့တယ္။ လက္ထဲကဆီ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ ဖိတ္သြားခဲ့တယ္။ ဘုန္းၾကီးဆူေတာ့မယ္ဆိုတ့ဲ အေတြးနဲ႔ ကိုရင္ဟာ ေၾကာက္လန္႔ျပီး လက္ေတြတုန္လာခဲ့တယ္။ ဆီခြက္ကို အျငိမ္မကိုင္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ဆီခြက္ဟာ မီးဖိုေခ်ာင္အေရာက္မွာ တစ္ဝက္သာက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။

ဒါကို ဘုန္းၾကီးကသိေတာ့ ကိုရင္ကို စိတ္ဆိုးျပီး "ေသခ်ာယူခဲ့ပါလို႔ မွာထားရက္နဲ႔ ဖိတ္ျဖစ္ေအာင္ဖိတ္ခဲ့ေသးတယ္" ဆိုျပီး ဆူေတာ့ ကိုရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီအျဖစ္ကို တစ္ျခားဘုန္းၾကီးတစ္ပါးက သိေတာ့ ကိုရင္ကိုေခၚျပီး ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကိုရင္ကိုေခၚျပီး "ကိုရင္ကို ဆီသြားဝယ္ခိုင္းအုန္းမယ္။ ဒီတစ္ေခါက္သြားရင္ လမ္းေပၚမွာ ကိုရင္ေတြ႔တဲ့ လူ၊ ပစၥည္းမွန္သမွ် ဘုန္းၾကီးကို ျပန္ေလွ်ာက္ရမယ္" လို႔ မွာလိုက္တယ္။

ဘုန္းၾကီးစကားကို ၾကားေတာ့ ကိုရင္က မသြားခ်င္ခဲ့ဘူး။ ပထမတစ္ေခါက္က ဆီခြက္ကို မဖိတ္ေအာင္ မယူႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ဒီတစ္ေခါက္က ေဘးဝဲယာကို ၾကည့္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီအလုပ္ကို သူလုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းၾကီးရဲ႕ တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ မျဖစ္မေန သူသြားခဲ့ရျပန္တယ္။

ဆီဝယ္ျပီး အျပန္လမ္းမွာ ကိုရင္က ေဘးဝဲယာကို ၾကည့္ျပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ ေတာေတာင္ရဲ႕အလွကို ခံစားရင္း၊ လယ္သမားတို႔ရဲ႕ ေလွကားထစ္ စိုက္ခင္းေတြကို ၾကည့္႐ႈရင္း စိတ္ေတြက ေပါ့ပါးေနခဲ့တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္အလွမွာ နစ္ေမွ်ာေနခဲ့လို႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရွ႕ သူေရာက္လို႔ေရာက္လာမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ မီးဖိုေခ်ာင္ေရာက္တဲ့အထိ ခြက္ထဲက ဆီက တစ္စက္မွေတာင္ မဖိတ္ခဲ့ပါဘူး။

သတိထားေလ အမွားလုပ္မိေလပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သင္ယူခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္ခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးထားျပီး အေတြ႔အၾကံဳအတြက္ သင္ယူေလ့လာႏိုင္ခဲ့ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။ အေတြ႔အၾကံဳထဲကေန ဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာေဖြတတ္သူေတြကမွ စိတ္ရဲ႕ဖိစီးမႈ၊ စိတ္ညစ္မႈေတြနဲ႔ ကင္းေဝးမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ဒီပံုျပင္က ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

original from :http://www.yukz.com/index203.html

ေရးသားသူ....... ႏုိင္းႏုိင္းစေန at 1/02/2009 04:19:00 AM

..........................................................

ႏုိင္းႏုိင္းစေန ၏ လက္ရာေကာင္းေတြထဲမွ
ကူးယူေဖာ္ၿပ မွ်ေဝ ပါသည္။
ႏုိင္းႏုိင္းစေန အားေက်းဇူးတင္ပါသည္။


လာလည္သူအားလံုးကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သားေရႊနု{အေမ႕လက္ရာ]