စစ္အတြင္းကကြဲကြာသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုတစ္ေတြျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕

“စစ္အတြင္းကကြဲကြာသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ညီအစ္ကိုတစ္ေတြျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕”



ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟုေခၚသည္
သူက်ဳံးထဲကတက္လာသည္
သူ႕မွာအႏုပညာ အက်ၤီပါပါသည္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟုေခၚသည္
သူသံမဏိလမ္းက လာသည္
သူ႕မွာအႏုပညာ အက်ၤီပါပါသည္။

*
ဤကမၻာေျမ၌ ကၽြႏု္ပ္ထြန္ယက္သမွ်သည္
အသက္ဓာတ္သားျဖစ္ပါ၏။ ကဗ်ာျဖင့္စပ္ယွက္ခဲ့ေသာ
ကၽြႏု္ပ္၏ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ညေပါင္းမ်ားစြာအား
ကဗ်ာျဖင့္သူေကာင္းျပဳပါ၏။
အယူမွန္သူအတြက္ အယူခံမလို
ကမာၻႀကီးအတြက္ ညတိုင္းသီခ်င္းဆိုခဲ့တယ္။

(၁)
“ကဲ အခုကစၿပီး တေစၦကဖီးကိုဖြင့္မယ္”
ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းတို႔
“ငါတို႔ဟာ စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတေတြျဖစ္ၾကရဲ႕”
ငါတို႕ေတြ ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကရဲ႕
ရွိေစေတာ့
သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းမ၀င္ဘူး
ရွိေစေတာ့
ငါတို႔ဟာ သူရသတိၱရွိလို႔ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
အဂတိမလိုက္စားဘူး
ေဟာ ၾကည့္ပါလား
ကဗ်ာဆရာ အနႏၱသူရိယအမတ္ဟာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႕ ႀကိဳးစင္တက္ခဲ့တာ
မလွဘူးလား
လႊတ္လွ။
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ေစာေစာက လပ္ကီး လူစီယာႏိုရယ္
ဘီယာဘူးေတြနဲ႕ ပစ္ေပါက္လိုက္ေတာ့
ဖန္ေတြ မွန္ေတြ ကြဲက်သြားၾကတယ္မဟုတ္လား
လႊတ္လွတယ္။
ေသခ်င္းတရားဆိုတာ
ရဲေဘာ္တို႔ ရဲရဲမွတ္ထားၾက
စားပြဲေပၚက ဖန္ခြက္တစ္လံုး
သမံတလင္းေပၚ က်ကြဲသေလာက္ပဲ ရွိတယ္
လႊတ္လွ။
ငါတို႔ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေျပာတာကေတာ့
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီးေပၚကေန
ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီး ေျပာင္းစီးသေလာက္ပါပဲကြာတဲ့
လႊတ္လွ။
ကဲ….ေနာက္ဘ၀မွာ ေနာက္ဘ၀ကူးရင္
ေနာက္ဘ၀ေရာက္ရင္လည္း
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ဦးမွာေသခ်ာတဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ သစၥာတိုင္တရားရွိတယ္
ငါတို႔ဟာ
လူတစ္သိန္း တစ္သန္းမွာမွ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့
၂၁ ရာစု သီအိုရီရွိတယ္
ဟုတ္တယ္….ဟုတ္….
ဟုတ္ ၁၀ ႀကိမ္ေအာ္ဟစ္ၾကရဲ႕
ကဲ…ခု အခမ္းအနာသစ္တစ္ခု မက်င္းပခင္
ငါတို႔သူရဲေကာင္းေတြကို
အရင္ဆံုးအေလးျပဳၾကရေအာင္
ကဲ အားလံုးၿငိမ္သက္ပါ
၁၅ မိနစ္ၿငိမ္သက္ေပးပါ။

(၂)
(၁၅ မိနစ္ဆိုတာ ငါတို႔ရဲ႔ေနာက္ ၁၅ဘ၀ကိုဆိုလိုတယ္)
ေနာက္၁၅ဘ၀ ကဗ်ာဆရာေပါ့။
ဟုတ္တယ္ ေနာက္၁၅ ဘ၀ထိ
ငါတို႕ဟာ ကဗ်ာဆရာပဲျဖစ္ရမယ္
ပထမဦးဆံုး ငါတို႔ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာေဖာ္ေ၀း
သူ႕ကိုအေလးျပဳၾက
၁၅ မိနစ္ၿငိမ္
ဒုတိယေျမခ်စ္သူကို
သူ႕ကိုအေလးျပဳၾက
တတိယစစ္ေတြေနာင္လတ္
၁၅ မိနစ္ၿငိမ္
စတုတၳ…ေမာင္စိမ္းေခါင္
ကဲ...႐ုိးျပတ္ေတာေမာင္ေအာင္ခက္ ၁၅ မိနစ္ၿငိမ္
ကဲ…အားလံုးသက္သာႏိုင္ၿပီ။
ခုခ်ိန္ကစၿပီး တေစၦကဖီးကို ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါၿပီ
ႀကိဳက္သလိုေနႏိုင္ပါတယ္
ႀကိဳက္သလိုေပါ့။
ေ႐ွးဦစြာ“ေရာ္ဘင္ဟု”က သရဲမ်က္ႏွာဖံုးကို စြပ္လိုက္တယ္
အားလံုးမ်က္ႏွာဖံုးေတြ စြပ္လိုက္ၾကရဲ ႔
အားလံုးတေစၦေတြ၊ သူရဲေတြ၊ ဘီလူးေတြ၊ဖုတ္ ၿပိတၱာေတြ
မွင္စာေတြျဖစ္သြားၾကရဲ႕။
အဲဒီခဏမွာပဲ
ေဟာခန္းႀကီးတစ္ခန္းလံုး မီးခိုးေတြ လိႈင္အူလာရဲ႕
အားလံုးစီးကရက္ေတြေသာက္ၾက
ဘီယာေတြ၊ ၀ိုင္ေတြ၊ ၀ီစကီေတြ ေသာက္ၾကနဲ႔
စကားေတြတေျဖာင္းေျဖာင္းထေအာင္ ေျပာၾကေတာ့ရဲ႕
အားလံုးမီးေတြ မွိတ္လိုက္ၾက
အားလံုးကၾကမယ္
အားလံုး အားလံုး
စိတ္လြတ္လပ္ ကိုယ္လြတ္လပ္
ေထာင့္မီး မီးေလးေတြလင္းလာ
အစိမ္း အနီ အျပာ အ၀ါ
ေဟ့…အသံတစ္သံေပၚလာ
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ေလထဲက ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးပါ
အားလံုး Candle In The Wind ပဲ
ဒါပဲ… ဒါပဲ…ဒါပဲ…
အားလံုး ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြ ထြန္းညွိၾက
သီခင္းဆိုၾကမယ္(သံၿပီဳင္)။

(၃)
စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုေတြ ျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕
ေဟ့…စစ္သီခ်င္းေတြဆိုၾက
ခ်ီတက္ၾကမယ္…ကမာၻသစ္ဆီ
ေဟာ…
သစ္ကုလားအုပ္ဟီသံေတြ ျမင္းဟီသံေတြ
ေမာ္ေတာ္ကားသံေတြ ရဟတ္ယာဥ္သံေတြ…
ကဗ်ာဆရာေတြလာၾကၿပီေဟ့
အသံေတြၾကားေနရၿပီ
ျခေသၤ့ေဟာက္သံေတြ က်ားဟိန္းသံေတြ ဆင္ႏွာမႈတ္သံေတြ
ကလဲနက္မႈတ္သံေတြေ၀ဆာလို႔
ငါတို႔ ကဗ်ာဆရာေတြလာကုန္ၾကၿပီေဟ့
ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကရေအာင္
ေဟာ…ၾကည္၀င္းေတာ၊ မိုဃ္းေဇာ္၊ ေငြယံဦး၏မိုးေ၀းကိုေ႐ြး၊ ၀င္းျမင့္၊ ခက္ထန္ပိုင္စိုး၊
ေဇာ္၀င္းတင့္၊ကမာၻပု
စတီးလ္ အစရွိေသာ
လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြ တစ္ၿပံဳတစ္မႀကီးဟာ
ေဟာခန္းတြင္း ၀င္ေရာက္လာၾက
ေတြ႕ဆံုသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္
ေဟး…ေဟး…ေဟး…အသံေတြ
ဆူညံစြာ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ထြက္လာၾကရဲ႕
အုတ္ေအာင္ေသာင္းတင္းပါပဲ
ကျဗဳန္းကရုန္းပါပဲ
ေဟာ…ေအာ္္ၾကျပန္ၿပီ
ေဟ့ မက္ဆိုပိုေတးနီးယားကလာတာ
ေဟ့ ငါလည္းမက္ဆိုကပဲ
ဟိုမွာမင္းနဲ႕ငါမေတြ႕တာတစ္ခုပဲ
ေဟ့ ငါလည္း မက္ဆိုပိုေတးနီးယားစစ္ေျမျပင္မွာ
က်ခဲ့တာပဲကြ
အဲဒီမွာ လူျဖစ္ခဲ့တာပဲ
ခုေသၿပီး လုလူ၀င္စာျပန္ျဖစ္တာ
တန္ပါတယ္
အရာရာျဖစ္ပ်က္ေနတာ တန္ပါတယ္ကြာ
ေဟ့ ငါက ဟိုႏိုလူလူကလာတာ
ငါနဲ႕အတူတူေပါ့ကြာ
ေဟ့ ငါလည္းပါတယ္ကြ
ေဟး… ေဟး…ေဟးေဟး…
ေတြကုန္ၾကၿပီကြာ။

(၄)
ေဟ့ ငါက အီတလီကလာတာ
အီတလီစပ်စ္ၿခံကလာတာ
စပ်စ္၀ိုင္ေတြပါတယ္
ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးအတြက္ပဲ
တို႔ေတြအားလံုးက စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်ငးညီအစ္ကိုေတြ
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ပစ္ခ်လို႔မရဘူး
ေျပာျပရရင္လည္း လြမ္းစရာၾကီးကြာ
ဟား…. ဟား…. ဟား…. ဟားဟား
ကဲ လုေတြ႕ျပီပဲ
ဘာလုပ္ၾကမလဲ
ငါသိတာကေတာ့
ေလာကႀကီးမွာ အရက္ကလြဲၿပီး
ဘာမွေပ်ာ္စရာေကာင္းတာမရွိဘူး
ေဟ့ ေသာက္ပစ္ၾက ေသာက္ပစ္ၾက
ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါက ေဟာ္လန္ကလာတာ
ငါ့မွာႏို႔ဆီေတြပါတယ္ ေသာက္ၾက
ငါတို႔ေတြႏို႔ငတ္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား
ေဖာက္သာေသာက္ၾက
ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ၾကပေစ
တို႔ေတြေနပူခဲ့တယ္
ဒါေၾကာင့္ပဲ တို႔ေတြေနမပူဘူးေပါ့
ေဟ့ ငါက ဒါဂ်ၤီလင္က လာတာ
ေဟ့ ငါက ပန္ဂ်ပ္က လာတာ။

(၅)
ဘာလဲ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ
စူးစမ္းေနစရာမလိုဘူး
ငါဟာ စပ်စ္ၿခံအလုပ္သမားေလး
ဒါ ၀မ္းနည္းစရာလား
ငါ…ခ်စ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တဲ့အခါ
ငါေတြ႕ရတယ္
ငါေပ်ာ္ခ်င္ရင္ေပ်ာ္ရတယ္
ငါကေနေပ်ာ္ ေသေပ်ာ္သမားပဲ
စစ္အတြင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေပါင္မုန္႔ေလးတစ္ေယာက္တစ္၀က္
ေသမင္းက်ည္ဆံေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေအာက္မွာ
တို႔ေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့တာ
ဘာျဖစ္လာလဲ
ဘာမွ မထူဆန္းဘူး
ေနၾကေသၾကပါပဲကြာ
တို႔ေတြ...ျပန္မဆံုျဖစ္ၾကဘူးထင္တာ
ခုျပန္ဆံုၾကတယ္
ဒါေကာင္းတယ္
ဒါ အေကာင္ဆံုးဆုလာဘ္ပဲ
ဒါေကာင္းတယ္
ေအး…ေကာင္းတယ္
ဒါေပမဲ့ ငါတို႔လည္းေျပာပါရေစဦး၏ငါက ကြင္းစလန္မွာႏြားၿခံပိုင္ရွင္
ငါက ၾသစေၾတးလ် ကမ္းေျခတစ္ေနရာမွာ က်ခဲ့တာ
အဲဒီမွာလူသြားျဖစ္
ႏြားေတြေမြး
ႏို႔စားႏြားေတြေပါ့
ငါ့မွာ
ႏြားႏို႔ေတြပါတယ္
အားလံဳးေသာက္ပစ္ၾက
ဒါဟာနတ္ဆိုးရဲ႕၀ိုင္ပဲ
ႏြာႏို႔ဟာ နတ္ဆိုးရဲ႕၀ိုင္ပဲ
နတ္ဆိုးရဲ႕၀ိုင္ေတြကိုငါတို႔ပဲေသာက္ၾကရဲ႕။

(၆)
ေသာက္ႏိုင္ၾကတာ
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
နတ္ဆိုး၀ုိင္ေတြ ေသာက္တဲ့သူေတြ
အထက္တန္းစားေတြ
ဒုကၡနဲ႕ ဒဏ္ရာေတြဟာ
ငါတို႔ရဲ႕႐ႈေမွ်ာ္ခင္းေတြပဲကြ
ငါတို႔ေတြ အလွၾကည့္ေနက်ေတြပဲ
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား
ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္
ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္္
ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္
အားလံုး ၀ိုင္းေအာ္ၾက
အားလံုးေပ်ာ္သြားၾကၿပီ
ဘာနဲ႕တူသလဲဆိုေတာ့
ဥပမာကလဲ ခပ္ရွားရွားပါပဲ
ဂရင္း ဖာလူဒါဆိုင္ကေရခဲတံုးႀကီးလို
ေပ်ာ္လို႔ ၿပဲလို႔
ေအာ္လို႔ ဟစ္လို႔
ခ္နးလံုးျပည့္ေအာ္သံေတြ
ေပ်ာ္စရာႀကီး
(စစ္အတြင္းကကြဲသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုေတြ
ခ်စ္ခ်င္းအားျဖင့္ အၿမဲပဲညီညာၾကေစ)
ေတးသံေဖာက္ၿပီးထြက္လာ
အားလံုးသီဆိုၾက
ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့
တီေကာင္ေတြ အေထြးလိုက္ႀကီး ရႈပ္ေထြးသလိုမ်ဳိး
ရႈပ္ေထြးေပ်ာ္ရႊင္ၾက
ေတးသံခဏရပ္အသြား
ေဟ့… ငါတိုပက ေနာ္မန္ဒီမွာ က်ခဲ့တာကြ
မင္းတို႕နဲ႔ကြာကြာၿပီးေနာ္မန္ဒီမွာ
ငါတို႕ေသြးအလူးလူးနဲ႕ က်က်န္ရစ္ခဲ့တာ။

(၇)
၀မ္းမနည္းဘူး
မ်က္ရည္မက်ဘူး
ဘယ္အရာမွအလကားမရဘူး
ဘယ္အရာမွအလကားမရဘူး
ဒါ ငါ့သီအိုရီပဲ
မသစ္လား…
သစ္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး လွေနတယ္။
ေဟ့ ငါက ပုလဲဆိပ္ကမ္းမွာက်ခဲ့တာကြ
ၾကည့္ပါလား၊ ငါ့သြားေတြ ေခါေနတာ
ငါက ဂ်ပန္ကၽြန္းစုတစ္စုမွာ လူျဖစ္ၿပီး
ဟိုက္ကုကဗ်ာေတြဘာေတြ ေရးေနတာ
ခုမွ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုေတြနဲ႕
ေတြ႕ရေအာင္ေရာက္လာတာ
စစ္အတြင္းက သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြ
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ညီညာေစ…
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ညီညာေစ…
သူ႕အသံတိတ္သြား၊ သူ႕ေသြးသူခ်ိန္ၾကည့္ေန
ေနာက္ထပ္အသံံ ေပၚလာျပန္
အသံၾသႀကီးနဲ႕
ေဟံငါက စစ္ေတာင္ျမစ္၀ွမ္းမွာက်ခဲ့တာ
ခု သခြားသီးေတြပါတယ္
စားပစ္ၾက…ငါကသခြားခင္းပိုင္ရွင္
ေဟ့…ငါက ရုိးမရုိးစပ္မွာက်ခဲ့တာ
ၿမိဳ႕မဟုတ္ဘူး
ေဟ့ေကာင္ ခက္ထန္
မင္းမမွတ္မိဘူးလား
ရန္သူ႕က်ည္ဆံ တဖြားဖြားၾကားမွာ
ငါတို႕တစ္ေတြ ေရွ႕တက္ခဲ့ၾကတာေလ။

(၈)
ေဟ့ ငါက ဟန္ေဂရီစစ္မ်က္ႏွာက
ဗံုနင္းမိတာ တစ္စစီပဲ ကိုယ့္လူေရ
အဲဒီကေနလူျပန္ျဖစ္ၿပီး
ပါရီေတာရပ္ပိုင္းေလးမွာေနခဲ့တာေပါ့
အရက္ဘားမွာ စားပြဲထိုးေလးေပါ့
အဲဒီကေနမွ ဒီေရာက္ခ့ဲရတာ
တစ္ေယာက္ကထေအာ္တယ္
အားလံုခဏၿငိမ္ေပးၾကပါ
ကဗ်ာဆရာေတြလာေနၾကၿပီ။
သစ္ကုလားအုပ္သံေတြၾကားရတယ္
ျမင္းဟီသံေတြၾကားရတယ္ က်ားသစ္သံေတြ…
ျခေသၤ့ေဟာက္သံေတ ြၾကားေနရတယ္
က်ားသစ္သံေတြ…
ျခေသၤ့ေဟာက္သံေတြ ၾကားေနရတယ္
ေဟာ… ေတာေခြးအူသံေတြ ၾကားေနရတယ္
ပင္လယ္လိႈင္းရုိက္သံေတြၾကားေနရတယ္
ျခေသၤ့ဟာက္သံကေတာ့
ဒါ ေနေသြးဦး ေခၚ အာရပ္ဖက္တီးပဲျဖစ္မွာ
ဒီေကာင္ႀကီး ျခေသၤေသ့နဲ႔တေထရာထဲတူတယ္
ေဟာက္တတ္တယ္
ေဟာ…ေလွေလွာ္သံေတြ ၾကားရျပန္ၿပီ
ဒါ ကဒံုတင္စိုးပ ဲျဖစ္မွာ
ေဟာ ေျမွတြန္သံေတြ ၾကားရျပန္ၿပီ
ဒါ ေျမြႀကီး ေခၚ ေဇာ္၀င္းတင့္ပဲ ျဖစ္မွာ
ေသခ်ာပါတယ္
မလြဲပါဘူး

(၉)
ေဟာ တကယ္၀င္လာေတာ့လည္း
သင္းအုပ္ဆရာ အ၀တ္အစားႀကီး၀တ္လို႕
“ယူေကာ”ဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီးရယ္
အာဖရိကဗံုကိုထုႏွက္ကာ
ဆန္လဲမဟုတ္ ေျပာင္းလဲမဟုတ္
ဆန္ေျပာင္းရယ္
ဟာၾကဴလီငေပ်ာ့ ေခၚၾကည္၀င္းၿမိဳ႕ရယ္
ငါးသေလာက္ႏွစ္ေကာင္ ပူးခ်ည္ထားတဲ့အၿပံဳးနဲ႔
အခန္းက်ယ္ၾကီးထဲအားလံုးလည္းေရာက္ေရာ
ဆန္ေျပာင္းရဲ႕ အာဖရိကဗံုသံ ၾကားရေတာ့တာပဲ
တစ္ခန္းလံုး
အာဖရိကဗံုသံေတြ လႊမ္းမိုးသြား
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုေတြ
ရုိးေဟး ညာသံေတြ
ဗ့ုသံအလိုက္လိုက္ကၾက
အခန္းႀကီး၀က္၀က္ကြဲမွ်
အေတာ္ကလို႕ေမာေတာ့
အားလံုးပိုင္သီခ်င္းေလးကို
တစ္ေယာက္မက်န္သီဆိုၾက…
“စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြ
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ညီညာၾကေစ“။

(၁၀)
ထိုသီခ်င္းကို ေလးႀကိမ္သံၿပိဳင္သီဆိုၿပီး
ေဟ့ ေဟ့ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြ
ၾကည္၀င္းၿမိဳ႕မွာ ၀က္ေပါင္ႏွစ္ေပါင္ပါတယ္
ဘာဘီက်ဴးမီးဖို ဖိုၾကရေအာင္
ၿပီးရင္
၀က္ေပါင္ ကင္ၾကရေအာင္
ၿပီးရင္
ဒီမွာ ၀ိုင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္
၀က္ေပါင္နဲ႔ ၀ိုင္နဲ႕ ေသာက္ၾကတာေပါ့
ေဟး…တဲ့
အသံႀကီးတစ္စုတစ္ခဲတည္းထြက္
ဘာဘီက််ဴးမီးဖို ဖိုလိုက္ၾကတယ္
မီးပံုႀကီးေဘးမွာၾကည္၀င္းၿမိဳ႕က
သူ ပဲခူးရုိးမမွာ က်ခဲ့တာတဲ့
ေျမြႀကီး ေခၚ ေဇာ္၀င္းတင့္က စစ္ေတာင္းျမစ္၀ွမ္းမွာ
သင္ႀကီးေခၚ စာသင္ႀကီးကေတာ့
အင္ဖာတိုက္ပြဲမွာ
အဲဒီမွာ လူျဖစ္တာ
ဒါဂ်ီလင္က လက္ဖက္ခင္းထဲမွာ ေနေနၿပီးမွ
ခုမွ ဒီေရာက္လာရတာတဲ့
ကမၻာႀကီးဟာ ျပားတယ္တဲ့
ေဟာ…ေဖာ္ေ၀းရယ္
၀တ္ရုံအနီၾကီး၀တ္ၿပီးေဖာ္ေ၀း၀င္လာ
အားလံုး ၁၅ မိနစ္ ၿငိမ္သက္စြာ အေလးျပဳၾက။

(၁၁)
ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ဆံုဖို႔ဆိုတာ
ဘ၀အသီးသီးတိုင္းျပည္အသီးသီးက လာၾကရတာ
ဒါအတြက္ ငါတို႔ေတြ စိတ္မပ်က္ခဲ့ၾကဘူး
အါတို႔မွာ
နတ္ေတြေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့
ခြန္အားေတြအျပည့္ရွိတယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ေတာင္၀င္ရုိးစြန္းလည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ဥတၱရယဥ္စြန္းလည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ဧ၀ရက္ေတာင္လည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးလိုလည္း ေနတတ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
သတၳဳတြင္းတူးသူလည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ၾကယ္ကေလးလိုလည္း မွိတ္တုတ္မိွတ္တုတ္ ေနတတ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
စစ္မုန္းသူလည္းျဖစ္တယ္
ေ၀ဟင္မွာ စာမရီငွက္ျဖစ္ၿပီး
ေျမျပင္မွာ ေကသရာဇာလည္း ျဖစ္တယ္
ေရျပင္မွာနဂါးျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ေရတြက္မရတဲ့ နာမ္ေတြျဖစ္တယ္
မျမင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ရွိသူေတြျဖစ္တယ္
လက္ခုပ္သံေတြ တစ္ခန္းလံုး
အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ဆူညံသြား။

(၁၂)
၀က္ေပါင္နဲ႔ ၀ိုင္ေတြ အားလံုးေသာက္
ဆိုခ်င္တဲ့သီခ်င္းေတြ အသံနက္ႀကီးေတြနဲ႔ဆိုၾက
ႀကိဳးတန္းဆြဲၿပီး ဟိုဘက္သည္ဘက္ ခိုစီးၾက
ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သူေလွ်ာက္ၾက
ကၽြမ္းထိုးသူေတြကလည္း
ေရွ႕ကၽြမ္းေနာင္ကၽြမ္းထိုးၾက
ဆန္ျပာင္းက အာဖရိကဗံုကိုႏွက္လိုက္ေတာ့
အားလံုးၿမိဳင္သြားၿပီး ကၾကျပန္ၿပီ
ဗံုသံကလည္း မရပ္မနားကိုတီးလို႔
အားလံုးကလည္း မရပ္မနားကို ကၾကလို႔
ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ
အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာေတြခ်ည္းပဲ
ကဗ်ာဆရာမဟုတ္တာတစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး
ေဟး…
ကဗ်ာဆရာေတြကြ
ကမၻာႀကီးကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ
ၿပီးရင္ ကမာၻႀကီးကို အကၤ်ီခ်ဳပ္၀တ္မယ္
တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစီေအာ္ဟစ္္ၾက
အားလံုးလဲမူးကုန္ၾကေပါ့
ဒါေပမဲ့
တစ္ေယာက္မွသတိမလစ္ၾကပါဘူး
ေဟာ…ေနာက္ဆံုး၀င္လာ ေရာက္လာတာက
ေရာ္ဇင္ဟု ေခၚ သိန္းဇက္
သူ႔မ်က္ႏွာက လင္းတနဲ႔တူတယ္
သူ႔ကဗ်ာကလည္း လင္းတရဲ႕အတၳဳပတၱိတဲ့။

(၁၃)
ဒီေကာင္ႀကီး၀င္မူး
အာဖရိကဗံုသံေတြနဲ႕ ကခုန္
ေအာ္ခ်င္တာေတ ြေအာ္ဟစ္
ခဏေနေတာ့ ဗံုသံရပ္သြား
အဲဒီမွာ ေအာင္ခ်ိမ့္အသံႀကီးထြက္လာ
“ေဟ့…ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိရမယ္“
ေအာင္ခ်ိမ့္ႀကီးက ကဗ်ာဆရာေတြကိုေသနတ္နဲ႔ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့
အားလံုး
အိုက္တင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လဲက်သြားၾက
(သူပစ္တာက ေရေသနတ္နဲ႔ ပစ္တာ)
ခဏေနေတာ့ အားလံုး တဟားဟားရယ္ၿပီး ထလာၾက
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမေသဘူး
သိထား…
မေသေဆးျမစ္ရွိတယ္
မရပ္နားတဲ့ ျမစ္ေတြရွိတယ္
အဲဒီလိုနဲ႔
အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲက ထြက္ဖို႕ျပင္ေတာ့
အခန္းႀကီးဟာ ပဒုမၸာၾကာဖက္ၾကီးလို
အလိုလိုပြင့္က်သြား
သူတို႔အားလံုးမွာ
ကမၻာသစ္၀တ္စံုေတြ ၀တ္ၿပီးျဖစ္ေနတာ
အံ့ၾသဖြယ္ ေတြ႔ရွိလိုက္ရတယ္။



ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
၁၃-ဇြန္-၂၀၀၁





@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏လက္ရာေကာင္းေလးပါ။
ဗစ္တာထြန္းေဇ