ေ႐ႊခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား၊ ေငြခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား

EQ လား IQ လား
လူတစ္ေယာက္၏ ေအာင္ျမင္မႈရရန္အတြက္လုိအပ္ခ်က္မွာ
ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္(IQ) မဟုတ္။ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း(IQ)ျဖစ္ေၾကာင္း
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟားဗတ္တကၠသုိလ္မွ စိတ္ပညာ႐ွင္ နီးယဲလ္ဂုိးလ္မန္းက
ေဖာ္ထုတ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သူသည္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္း အလုပ္သမား
တစ္ေထာင္ခန္႔ကုိ သုေတသနျပဳ ေလ့လာေတြ႕႐ွိမႈအရ (IQ)ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္သူ
၂၅%၊ (EQ)ေၾကာင့္ေအာင္ျမင္သူ ၇၅% ႐ွိေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိခဲ့သည္။

ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ေကာင္းေသာ ဘြဲ႕ရပညာတတ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတစ္ေယာက္
သည္ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း ည့ံဖ်င္းသျဖင့္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေအာင္ျမင္မႈမရ၊
အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ရေလၿပီ။ ထုိအလုပ္ကုိ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ၿပီး
ဘြဲ႕မရေသာ္လည္း ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းျမင့္သည့္ အုပ္္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက
အုပ္ခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္သည့္အခါ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္႐ုံမက ထုိအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္
လုပ္ငန္းတြင္ ႐ွယ္ယာ၀င္တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း နီးယဲလ္ဂုိးလ္မန္း
သုေတသနျပဳရာ၌ ေတြ႕႐ွိခဲ့ရသည္။

(EQ)ႏွလုံးရည္ျပကိန္း (Emotional Quotient)သည္ အက်င့္စာရိတ
ၱႏွင္႕စိတ္ေနသေဘာ သဘာ၀၏ အရည္အေသြးပင္ျဖစ္သည္။

ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္း (EQ)ျမင့္သူသည္ -

(၁) ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အကဲျဖတ္သိႏိုင္ျခင္း (Self Evaluation)

(၂) ႐ုတ္တရက္ေပၚေပါက္လာေသာ စိတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း
(Impulse Control)

(၃) ကုိယ့္သိကၡာကုိယ္ေစာင့္ျခင္း (Self Oiscupline)

(၄) တစ္ဖက္သားအေပၚ စာနာေထာက္ထားငဲ့ညာႏိုင္စြမ္း႐ွိျခင္း (Compassion)

(၅) တစ္ဖက္သား၏ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဴးႏိုင္စြမ္း႐ွိျခင္း (Praise)

(၆) မွန္ကန္ေကာင္းမြန္စြာ ေတြးေခၚစဥ္းစားႏိုင္ျခင္း (Positive Thinking)
စသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ျပည့္စုံသူျဖစ္သည္။ ထုိသူသည္ (EQ)ကုိ မိဘႏွစ္ပါးထံမ
ွ အေမြဆက္ခံရ႐ွိႏိုင္သည္။ ႏွလုံးရည္အဆင့္ျမင့္ေသာ မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာသူသည
္ အလုိအေလ်ာက္ ႏွလုံးရည္ျမင့္သူျဖစ္လာၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္နိမ့္ေသာမိဘမွ ေပါက္ဖြား
လာသူမွာ ႏွလုံးရည္အဆင့္နိမ့္သူသာ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

သည္ေနရာနွင္ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးဆုိသည့္စကားရပ္၏ ေလးနက္မႈကုိ သိျမင္ႏိုင္
လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ မိဘေကာင္းလွ်င္ သားသမီးေကာင္းမည္၊ မိဘဆုိးလွ်င္
သားသမီးလည္းဆုိးမည္ဆုိသည့္ အဓိပၸါယ္သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ မိဘထံမွရသျဖင့္ ဆုိးေသာမိဘမွ ေပါက္ဖြားလာေသာသူသည္
္ သားစဥ္ေျမးဆက္ဆုိးၿပီး ေအာင္ျမင္မႈမရ၊ ဘ၀ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး
နလံမထူႏိုင္ျဖစ္ေနလွ်င္ သဘာ၀ႀကီးကုိ တရားပါ့မလားဟု ေမးစရာေပၚလာႏိုင္ပါသည္။

ထုိေမးခြန္းအတြက္ အေျဖ႐ွိပါသည္။ အေျဖက ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းျမင့္မားလာေစရန္
ျပဳျပင္ယူ၍ရသည္ဆုိျခင္းပင္ျဖစ္၏။

ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ မိဘထံမွရသလုိ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္မွာလည္း မိဘမ်ားထံမွ
ွ ထက္၀က္ရေၾကာင္းတင္ျပလုိပါေသးသည္။ စိတ္ပညာ႐ွင္ ပါေမာကၡႀကီး၏ သုေတသနျပ
ဳခ်က္အရ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ ၅၀% မွာ မိဘမ်ားထံမွရ႐ွိသည္။ ထုိသုိ႔ရ႐ွိျခင္းသည္
အတုိးအေလ်ာ့မ႐ွိ။ ေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ွိေပ။ က်န္ေသာ ၅၀%ကုိ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မိမိအား
ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးသူ (ဆရာ၊ ဆရာမ)မ်ားထံမွရသည္။ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္
အဆင့္နိမ္ေသာပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့သူ၊ ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ေသာ
ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးသူတုိ႔လက္တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့သူသည္ က်န္ ၅၀%မွာ အဆင့္နိမ့္တတ္သည္
ကၽြန္ေတာ့္ဆုိလုိရင္းမွာ ပထမ ၅၀% (မိဘမ်းာထံမွရ)သည္ ေျပာင္းလဲမႈ မ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း
က်န္ ဒုတိယ ၅၀%သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းေပးသူမ်ားအေပၚ
လိုက္ၿပီး ဉာဏ္ရည္အနိမ့္အျမင့္ ေျပာင္းလဲမႈ႐ွိတတ္ေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္ ႏွလုံးရည္အဆင့္တုိ႔တြင္ ႏွလုံးရည္အဆင့္က အဓိကက်
ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆုိျခင္းအေပၚ ဉာဏ္
ရည္အဆင့္႐ွိရန္မလုိဟု မယူဆ ေစလုိပါ။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဉာဏ္ရည္
အဆင့္ေကာင္းၿပီး၊ ႏွလုံးရည္အဆင့္အတန္းပါေကာင္းလွ်င္ ထိပ္ဆုံးေရာက္ဖုိ႔
ေသခ်ာပါသည္။ ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္ေကာင္းလွ်င္လည္း
ထိပ္ဆုံးသုိ႔ ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္သာေကာင္းၿပီး
ႏွလုံးရည္မေကာင္းလွ်င္ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကုိ ရ႐ွိႏိုင္ေသာ္လည္း
ထိပ္ဆုံးသုိ႔ မေရာက္ႏိုင္၊ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ႏွလုံးရည္ေကာင္းေသာ ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ျဖစ္ရန္ မိဘႏွစ္ပါးက မေပးခဲ့လွ်င္
မိမိဘာသာ မိမိတည္ေဆာက္ယူရပါမည္။ ထုိသုိ႔တည္ေဆာက္ရန္
လိုအပ္သည့္အခ်က္မ်ားကုိ တင္ျပပါမည္။

ႏွလုံးရည္အဆင့္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ …………….

(၁) အေျခအေနကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္အကဲျဖတ္ပါ။

(၂) မွန္ကန္စြာသိျခင္းျဖင့္ ဘ၀င္ျမင့္ျခင္း၊ သိမ္ငယ္ျခင္းတုိ႔က
ုိ ေ႐ွာင္႐ွားရမည္။ မိမိစိတ္ကုိ အစြန္းတစ္ဘက္သုိ႔ မေရာက္ပါေစႏွင့္။

(၃) စိတ္ခံစားခ်က္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ပါ။ ၀မ္းနည္းလြယ္၊ ေဒါသျဖစ္လြယ္
မ႐ွိပါေစႏွင့္။

(၄) ျပႆနာတစ္ရပ္ကုိ ေျဖ႐ွင္းရာတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစိတ္ေမြးပါ။
စိတ္ကုိတည္ၿငိမ္ေအာင္ထားပါ။

(၅) ကိုယ္ခ်င္းစာတရား႐ွိပါ။ အမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မႈရ႐ွိေစရန္
အေပးအယူမွ်တစြာ ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ပါ။

(၆) စည္းကမ္းသတ္မွတ္ပါ။ အလုပ္အကိုင္ အႀကံအစည္တစ္ခုကုိ
ခ်က္ခ်င္းထလုပ္ပါ။ အခ်ိန္ေ႔႐ႊဆိုင္းျခင္းမျပဳဘဲ သတ္မွတ္ခ်ိန္တြင္ ၿပီးစီးေအာင္လုပ္ပါ။

(၇) အျပဳစိတ္ထားပါ။ အေကာင္းဘက္က ေတြးေခၚစဥ္းစား အေကာင္းျမင္စိတ္ထားပါ။

(၈) တစ္ဖက္သားကုိ အဓိပၸါယ္႐ွိစြာ ခ်ီးက်ဴးပါ။

(၉) သိကၡာ႐ွိျခင္း၏အဓိပၸါယ္ကုိသိပါ။ သိကၡာ႐ွိစြာေနထိုင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားအနက္ သင့္တြင္ ဘာေတြ႐ွိၿပီး ဘာေတြခ်ဳိ႕ယြင္းေနသည္ကုိ
ေ၀ဖန္ အကဲျဖတ္ပါ။ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ားျပည့္စုံလာေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ သင္သည
ႏွလုံးရည္အဆင့္႐ွိသူ တစ္ေယာက္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။ သင္သည္
ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္လာႏိုင္သလုိ သင္၏ သားစဥ္ေျမးဆက္တုိ႔လည္း
ေ႐ႊလက္ပိုင္႐ွင္ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ အေမြေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

မိဘထံမွအေမြရေသာ ႏွလုံးရည္အဆင့္ကုိ ျမင့္မားႀက့ံခိုင္လာေစရန္
ကိဳးစားအားထုတ္ၿပီး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ၍ရသလုိ မိမိ၏အျပဳအမူအေနအထိုင
္ေၾကာင့္ အေမြရထားေသာ ႏွလုံးရည္အဆင့္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္ကုိလည္း
သတိျပဳေစခ်င္သည္။

လူတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းေအာင္ျပဳျပင္ႏိုင္သူသည္ ထုိသူကုိယ္တိုင္ျဖစ္သလုိ
ဆုိးေအာင္ တြန္းပုိ႔ႏိုင္သူမွာလည္းထုိသူပင္ျဖစ္သည္။

သင္သည္ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ရည္အဆင့္နိမ့္ေသာ္လည္း
ႏွလုံးရည္အဆင့္ျမင့္သူျဖစ္ခဲ့လွ်င္ သင့္ထံမွ အေမြမရႏိုင္ေသာ
ဉာဏ္ရည္အဆင့္သုိ႔ သားသမီးမ်ား ရ႐ွိႏိုင္ေစရန္ေကာင္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌
ေနပါေစ။ ေကာင္းေသာ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းသူႏွင့္ ေတြ႕ပါေစ။

လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဉာဏ္ရည္အဆင့္႐ွိၿပီး ႏွလုံးရည္အဆင့္ပါ႐ွိလွ်င္
အေကာင္းဆုံးဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆုိခ်င္ပါသည္။
..............................................

ကိုးကားခ်က္။ ။
"ေကာင္းထက္"၏ ေ႐ႊခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား၊ ေငြခင္းလမ္းကုိေလွ်ာက္မလား
စာအုပ္မွ။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
မွ်ေဝေပးပို႕လာသူ..ဆ႐ာကို မ်ဳိးလင္း အား
အေမ႕လက္႐ာ မွ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
အၿခားသူမ်ားလည္း ေက်းဇူးပါ
အားလံုးကို.....
သိေနဟ အားၿဖင္႕..

အေမ႕လက္႐ာ

ဘယ္သူလိုက္မလဲ....ကုသိုလ္လုပ္အားအလွႈပြဲ

ဗုဒၵဘာသာဝင္..စလံုးေရာက္ကိုကိုမမ မ်ားအားလံုး
တရုံးရံုးစုဝန္းလို႕ လုပ္အားဒါနၿပဳၾကရေအာင္..ဗ်ာ။

အၿခားဘာသာဝင္ ကိုကို မမ မ်ားလည္း
ဘယ္သူပါပါမပါပါ..ခြဲၿခားတာမရွိ
ဘယ္ဘာသာကိုးစြဲကိုးစြဲ ကြဲၿပားတာမရွိ
လာေရာက္တူတူ ေပါင္းစု အလွဴခ်ီးေၿမွာက္မယ္ဆို..

အလွႈရွင္ညီအကိုမ်ားက..
ၾကိဳဆိုကာ..လက္ကမ္းလ်က္ပါတဲ႕။

အေမ႕လက္ရာ..ဘေလာ႕ဧည္႕သည္
ကိုကိုမမ မ်ားခင္ဗ်ား..
ကုသိုလ္ၿဖစ္ လုပ္အားဒါန..
ေပါင္းစုလို႕ သြားၿပဳၾကရေအာင္လိုက္မယ္မဟုတ္လား။
#####################################
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ ..

သည္တစ္ခါေတာ႔ငါဖိတ္ပါရေစ ...

ငါတို႔ဦးေလးေတြသူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး တိုပါးယိုးေက်ာင္းမွာ ႏွစ္တိုင္း
ဇန္န၀ါရီ ၁ရက္ေန႔ဆို အလွဳအျမဲလုပ္ျဖစ္တယ္။ သည္ႏွစ္နဲ႔ဆို ၆ ႏွစ္ရွိပါျပီ။
အာရံု ေနဆြမ္း .. ၂ ခုစလံုးကိုတာ၀န္ယူျပီးလုပ္ၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းကိုမအပ္ပါဘူး။ လာသမွ်လူအားလံုးကို ဘူေဖး ေကြ်းပါတယ္။
ျမန္မာစာေပါ႔..။ဟင္းအမယ္ေတြကအနည္းဆံုး ၇ မ်ိဴးအထက္မွာရွိတယ္။
အိုးအၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ခ်က္ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ျပီး လုပ္ၾကတယ္။
ႏွစ္တိုင္းကလဲ အနည္းဆံုး လူ ၂၀၀ ေက်ာ္အထက္ မွာ ရွိပါတယ္။
တစ္ခ်ိဴ႔ႏွစ္ေတြဆို လူ ၈၀၀ အထက္အထိရွိတတ္တယ္။
အဲ႔သည္ေတာ႔ .. လွီးရခြ်တ္ရ သင္ ရ.. ခ်က္ျပဳတ္ရတဲ႔အခါမွာ ..
ကိုယ္႔တူကိုယ္႔သား သူငယ္ခ်င္း မိသာစုေတြအားလံုးစုေပါင္းျပီး လုပ္အားဒါန
ျပဳၾကေပမယ္႔။
ပရိတ္သတ္မ်ားေတာ႔ လူအင္အားကလဲလိုပါတယ္.။ ကုသိုလ္၀င္ယူႏိုင္ပါတယ္
ကိုယ္ႏိုင္သေလာက္အခ်ိန္အတို္င္းအတာနဲ႔.. ၃၁ရက္ေကာ ၁ရက္ေန႔အတြက္ေကာပါ။

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ ဆို ရင္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျပီးအျပန္ ၃ နာရီ ၄ နာရီေလာက္ကစျပီး..
လွီခ်ြတ္.. ၾကတယ္.. ခံုေတြစီၾကတယ္..။ မီးေမြးဟင္းခ်က္ ..စလုပ္ၾကတယ္။ ည ၁၀
နာရီေလာက္ဆိုရင္ နားျပီး မနက္အာရံုအတြက္ ျပန္ျပင္ဆင္...ၾကတယ္။
ပင္ပန္းတာေပါ႔.. ဒါေပမယ္႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဖို႔လဲေကာင္းပါတယ္။
ကိုယ္႔လက္ကိုယ္႔ေခ်နဲ႔ ျပဳတဲ႔ကုသိုလ္မို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေမာမပန္း
စၾကေနာက္ၾကနဲ႔
အပန္းေျပၾကပါတယ္။ ပိတိေပါ႔ ။ ကူၾကမယ္မဟုတ္လား။

ဆိုေတာ႔ ...

ထပ္ျပီးဖိတ္ပါရေစ ... လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ႔ၾကည္႔ပါ... အသိမိတ္ေဆြေတြကိုလဲ
လက္ဆင္႔ကမ္းေပးပါ။
ျမန္မာအစားအေသာက္တ၀ၾကီးစားရမွာပါ။ အားလံုးကိုဖိတ္လဲဖိတ္ပါတယ္။

ကုသုိလ္ရွားတဲ႔ အေ၀းေရာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ႏိုင္ရာအပိုင္းက
ကုသုိလ္ရႏိုင္တယ္မဟုတ္လား။

ဘယ္သူေတြလာရမယ္ဆိုတာေတာ႔မရွိေပမယ္႔။ လာႏိုင္တယ္ဆိုရယ္ reply
ေလးလုပ္လိုက္ေပးပါ.။ၾကိဳေပ်ာ္ေနခ်င္လို႔ပါ.
ငါ႔ဆီၤမွာ တစ္ခိ်ဴ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ EMAIL မရွိပါဘူး..
အဆင္သင္႔သလိုလက္ဆင္႔ကမ္းေပးလုိက္ပါ။ ကိုယ္စားဖိတ္ေပးပါ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။


ဖိုးျပည္႔ (ႏိုင္ထြန္းလြင္)
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
အီးေမးလ္မွ်ေဝေပးသူ ဆရာကိုကိုမ်ဳိးဝင္း အား
ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

အားလံုးညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း...
သိေနဟ အားၿဖင္႕.....
သားေရႊနု
{အေမ႕လက္ရာ}

ၿပန္လာပါမည္..ၿမႏွင္းၾကည္!!!

အေၾကာင္းၿပခ်က္အမ်ဳိးအမ်ဳိးနဲ႕
ဘေလာ႕ေရာဂါစြဲ ကိုကုစားဖို႔
ညတိုင္း ကြန္ပ်ဳတာနဲ႕ဘေလာ႕ေရးၿဖစ္ေနရာက
လက္က်ိဳး ေၿခက်ဳိး ကြန္ပ်ဳတာက်ဳိးေတာ္မူေသာေၾကာင္႕
ဘယ္သူမွ အေၾကာင္းမၾကားနိုင္ပဲ
နားေနရတာ ၾကာၿပီမို႕
ဒီေန႕..အားလံုးသို႕
အေၾကာင္း ၾကားပါသည္......
အတင္းမ်ား တပံုတပင္နွင္႕
ေၿပာစရာ ေတာင္ပံုရာပံုခ်ီလို႕
မၾကာမွီ...ၿပန္လာပါမည္။
ခုေတာ႕..ခဏေစာင္႕ဆိုင္းၾကပါ
မေတာက္တေခါက္ လုပ္ထားေသာ ဘေလာ႕အား
အခ်ိန္ေပး ၾကည္႔ရွႈေပးၾကတဲ႕ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားအား
ေက်းဇူးတင္ပါသည္.။။
ေ၀ဖန္အၾကံဥာဏ္မ်ားလည္းမွ်ေ၀ေပးဖို႕လည္းေခၚဖိတ္ပါတယ္။ ။

########################################
သိေနဟ အားၿဖင္႕
အေမ႕လက္ရာ....

ၿမင္သမွ်ၾကားသမွ်ေလးေတြ{1}

သူမ်ားအတင္းလည္းမတုတ္တတ္ပါ
စပ္မိစပ္ရာကြိစြိကြစ...
စိုင္းစိုင္းသီခ်င္းေလးၾကိဳက္လို႕လည္းမဟုတ္ပါဘူး။
သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း အုပ္မလို႕လည္းမဟုတ္ဘူး
မေၿပာရရင္မေနနိုင္သူမို႕..အဲေလ
ၿမင္ရၾကားရတာေလးမွ်မဲ႕သေဘာပါ။
{မေက်နပ္သူမ်ားရွိလို႕ သတ္ရင္လည္းမေသပါေစနဲ႕.ဟဲဟဲ}

စကၤာပူစတိုင္လ္က ယူရို႕စတိုင္လ္ဆိုလား
ဘာလား..ညာလား ေသခ်ာေတာ႕မသိပါဘူး
မေန႕တေန႕ကမွ ေက်းဇူးရွင္ဘုရားေမေမ ေကာင္းမွႈေၾကာင္႕
စကၤာပူေရာက္ဖူးသူပါ...။
ဒီေန႕ေတာသားကေလး..သြားရင္းလာရင္းၿမင္သမွ်ၾကားသမွ်ကို
ေဖါက္သည္ခ်ရရင္...

စလံုးသူ/သားေလးမ်ား ဘယ္သြားသြား၊ဘယ္လာလာ
သူ႕စတိုင္လ္နဲ႕သူဝတ္ သူ႕ယဥ္ေက်းမွႈနဲ႕သူကိုက္ညီတာ တင္႕တယ္၏။
ဘူတာထဲမွာ..၊ကား၊ရထားထဲမွာ..၊ဟိုနား..ဒီနားမွာ
ယူရို႕စတိုင္လ္ဆိုမလား..ယဥ္ေက်းမွႈဆိုေလမလား
တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ရင္ခ်င္းအပ္ နွတ္ခမ္းခ်င္းကပ္
ခါးေလးဖက္ တာၿမင္ေနက်မို႕ တင္႕တယ္၏။
{မတင္႕တယ္ဆိုၿပန္လို႕လည္းမၿဖစ္ေလ၊သူ႕နိုင္ငံကိုး}

ဒီေန႕..ေမာင္လူနံု{ေတာသား}
Boonlay ဘူတာက အလုပ္ၿပန္
ရထားေပၚဝယ္..၊ေရႊမမညိဳေခ်ာေလးနဲ႕ေရႊကိုကိုေခ်ာေလးအတြဲတို႕နဲ႕
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆံုဆည္းၾကရာ..
မမညိဳေခ်ာစတိုင္လ္က..လန္းၿပီးလန္လြန္းေနပါတယ္
အသားေတာ္ညိဳၿပာညက္နဲ႕ အဝတ္ေတာ္ ေပၚေအာက္တိုလြန္း၊ေဖာ္လြန္း
{ပိုင္ဆိုင္တာၾကြားေတာ္မူလြန္းသည္ထင္မိပါသည္။}

ေရႊကိုကိုေခ်ာကလည္း..
နားကြင္း၊ေမးကြင္း၊လွ်ာကြင္းပင္ပါေသး
ခန္႕၏ လန္၏။
{စတိုင္လ္ကိုေၿပာတာေနာ္}

ရထားထြက္ခါစ..အရွိန္ယူ
ဒင္းတို႕ ဖက္ခါစ ေနရာယူ
တံခါးေပါက္အဝေလး ေဘး
ႏွစ္ဦးသားဖက္လ်က္
ခပ္ေဆြးေဆြးအၾကည္႔ေတြနဲ႕
ပုရိတ္ခ်ည္အဝါေရာင္ၾကိဳးပတ္ လက္မ်ားက
သူ႕ကိုယ္ေပၚက..ယားနာဖုေလးကိုယ္ပြတ္ေပး
ကိုယ္႕ကိုေပၚက..ယားနာဖုေလးသူကုတ္ေပး။
ေနရာအႏွံ႕ပြတ္ေပးေနေတာ္မူ၏။

တေယာက္နဲ႕တေယာက္
ရင္ခ်င္းအပ္ နွတ္ခမ္းခ်င္းကပ္လ်က္က
ပတ္ဝန္းက်င္ ခုႏွစ္ရက္သားသမီးမ်ားအား
{Don't Care} ဒုန္႔ကဲေတာ္မူေလ၏။

ယိုသူမရွက္ၿမင္သူရွက္
ဆိုၿပန္ရင္လည္း..ဒင္းတို႕က အၿပစ္ေတာ္တင္မွာမို႕
အၿခားဘက္ေရႊ႕ေတာ္မူရေအာင္ ေတာသားလူနံု
လူအုပ္ကို အတိုး
ၿဗံဳးဆို..သူငယ္ခ်င္းဆီက ဖုန္းဝင္လာ
ၿမန္မာလို ခပ္က်ယ္က်ယ္ သူငယ္ခ်င္းကို
ၿပန္ေအာ္ရင္း...ေၿပာမိ။
{ဒင္းတို႕ၾကားပီး ရွက္ေလနိုးနိုး
ရပ္ေလနိုးနိုး အထင္နဲ႕ေပါ႕ေလ}

ခရီးသည္မ်ားရဲ႕ အာရုံစိုက္မွႈအထူးခံေနရတဲ႕
ေရႊမမေခ်ာအတြဲက..
တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ကိုယ္စီၾကည္႔ရင္း
ေရႊမမေခ်ာေလးႏွႈတ္ေတာ္မွအေၿပာလွလွတခြန္းဆိုခဲ႕......
"ေသာက္.ဂရုစိုက္လို႕ ဒါလင္..
ကမ္းမြန္..ဟန္နီး" တဲ႕ဗ်ာ။

ဒါေၾကာင္႕...
ယူရို႕စတိုင္လ္ဆိုမလား..ယဥ္ေက်းမွႈဆိုေလမလား
ၿမင္ေနက်မို႕ တင္႕တယ္၏။
{မတင္႕တယ္ဆိုၿပန္လို႕လည္းမၿဖစ္ေလ၊သူ႕နိုင္ငံကိုး}

..............................................
မွတ္ခ်က္။ ။
"ကြ်န္ေတာ္႕ႏွမမ်ား..စလံုးေရာက္ရင္ေလ သူ႕ကိုေၿပာၿပၾကပါဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ကား၊ရထား အတူတူမစီးၾကပါနဲ႕လို႕"


ေဝဖန္သံမ်ားမ်ားအားၾကိဳဆိုေစာင္႕စားရင္း
အားလံုးကိုေခၚဖိတ္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕နိုင္ပါေစ။
သိေနဟ အားၿဖင္႕..
သားေရႊနု{အေမ႕လက္ရာ}

Untitle {1}

ကာလယႏၱယား အစည္းေဝးခန္းမၾကီးရဲ႕
စက္ဝန္းပံု စားပြဲၾကီးအလယ္
တာဝန္ခ်ိန္ၿပီးဆံုးၿပီး အနားယူရေတာ႕မယ္႕
သကၠရာဇ္ ႏွစ္ေထာင္႕ရွစ္ က.....
အစဥ္အလာအရ မၿဖစ္မေန
လႊဲေၿပာင္းေပးရေတာ႕မယ္႕
သကၠရာဇ္ ႏွစ္ေထာင္႕ကိုး နဲ႕
လုပ္ငန္းသေဘာေဆြးေႏြး...။


ကမၻာေၿမစိမ္းလန္းေရးအတြက္
ကမၻာေၿမၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္
အၾကမ္းဖက္မွႈမ်ားခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးအတြက္
သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္မ်ားကာကြယ္ေရး
စၾကာဝဌာနယ္ေၿမခ်ဲ႕ထြင္ေရး
ေငြေၾကးၿပသနာကယ္ဆယ္ေရး
အလုပ္အကိုင္နဲ႕ ေနထိုင္္ေရး
စားေရး၊ဝတ္ေရး၊ၿႏူကလီးယားအေရး
ပံုတူမ်ဳိးပြားအေရး၊ေခြးႏွစ္ေကာင္ကိုက္ပြဲအေရး.
ဟိုအေရး...
ဒီအေရး....
အေရးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္.....
အေၾကြးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္.......။


ဘယ္ေတာ႕မွ မၿပီးမစီးနိုင္တဲ႕ လက္က်န္္အမွႈေတြအတြက္
မၿဖစ္မေန စာရင္းခ်ဳပ္ရမယ္႕ ေငြေၾကးၿပသနာေတြအတြက္
အရက္ကင္ဆာနဲ႕ ေသဆံုးရေတာ႕မယ္႕
ခံစားမွႈေဗဒ ဦးေအာင္ေဇယ်ၾကီး အတြက္
ကမ္းလင္႕မယ္႕ လက္အစံုေတြအတြက္
ေမြးဖြာလာမယ္႕ သကၠရာဇ္ေလာင္းလ်ာေတြအတြက္

မ်က္ရည္နဲ႕မ်က္ခြက္ ႏွစ္ေထာင္႕ရွစ္ အေၿပာမွာ
ခြက္ထိုးခြက္လန္ ႏွစ္ေထာင္႕ကိုး က
ခပ္ရုိးရုိးေတးတပုဒ္လို
key-G
beat-slow go go နဲ႕ တီးခတ္ရင္း
ေဆာင္းေလေအး တခ်က္အေဝွ႕
ကြင္းဝင္ဖို႕ သက္ၿပင္းပူ တခ်က္
ခိုးမွႈတ္..။

ခပ္ကုပ္ကုပ္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး
ကြင္းအၿပင္က မရဏမင္းက
ဝန္းအခင္းအက်င္းနဲ႕
ေစာင္႕ၾကည္႕ေနခဲ႕။
{ပြဲၾကည္႕ပရိတ္သတ္လိုေပါ႕}


ဦးေအာင္ေဇယ်ၾကီး
{ခဏ..လူ႕ၿပည္}
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အီးေမးလ္ေပးပို႕ခဲ႕သူ ဦးေအာင္ေဇယ်ၾကီး အားေက်းဇူးပါ။
အၿခားသူမ်ားလည္းေခၚဖိတ္ပါတယ္။
{အေမ႕လက္ရာ}

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္း

Saturday, December 13, 2008
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္း


တရုတ္လို ဘာသာျပန္ထားတဲ့ စပိန္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရပါတယ္။ စပိန္ဘာသာ ေခါင္းစဥ္က "Los Sentimientos Humanos" ျဖစ္ျပီး အဓိပၸါယ္က Human emotion ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုဆိုရင္ "လူေတြရဲ႕ ခံစားမႈ၊ အာရံု" လို႔ ဘာသာျပန္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ခံစားမိတဲ့စိတ္မွာ ေဒါသ၊ ပ်င္းတာ၊ စိတ္ဝင္စားတာ၊ ရူးသြပ္တာ... အစရွိတဲ့ ခံစားမႈေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ပံုျပင္က ဒီလိုေရးထားပါတယ္။

တစ္ေန႔မွာ လူေတြရဲ႕ ခံစားမႈနဲ႔ အက်င့္စရိုက္ေတြ စုစည္းမိၾကသတဲ့။
ပ်င္းရိျခင္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ သမ္းေဝျပီးခ်ိန္မွာ ရူးသြပ္ျခင္း က "ကဲ... ငါတို႔ တူတူပုန္းတမ္း ကစားရေအာင္" လို႔ စကားစလိုက္တယ္။ စိတ္ဝင္စားျခင္းက စိတ္ဝင္တစား မ်က္လံုးေလး ပင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ စူးစမ္းျခင္းက "တူတူပုန္းတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ?" လို႔ သိလိုစိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။

"တူတူပုန္းဆိုတာ ကစားနည္းတစ္မ်ဳိး" လို႔ ရူးသြပ္ျခင္းက ရွင္းျပတယ္။

"ငါ မ်က္စိမွိတ္ျပီး တစ္ကေန တစ္သန္းအထိ ေရမယ္။ ဒီလိုေရတြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်န္လူေတြက ပုန္းေအာင္းဖို႔ ေနရာရွာျပီး ပုန္းၾကရမယ္။ တစ္သန္းျပည့္ခဲ့ရင္ ပုန္းေနတဲ့သူေတြကို ငါလိုက္ရွာမယ္။ ပထမဆံုး ငါရွာေတြ႔တဲ့လူက ငါ့ေနရာမွာ အစားဝင္ျပီး ဆက္ကစားရမယ္"

ျပင္းပ်ျခင္းက အေပ်ာ္လြန္ျပီး ထ,ကေတာ့တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက သံသယကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပလုိက္တယ္။

ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ခုန္ေပါက္ ေျပးလႊားေနခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီကစားပဲြမွာ မပါခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။

စစ္မွန္ျခင္းက "ဘာျဖစ္လို႔ ငါပုန္းေနရမွာလဲ? " ဆိုျပီး ဒီကစားပဲြမွာ မပါခ်င္ခဲ့ဘူး။

ဂုဏ္သိကၡာက ဒီကစားနည္းဟာ ရူးမိုက္တဲ့ ကစားနည္းလို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ (တကယ္ေတာ့ ဒီကစားနည္းကို ကစားဖို႔ သူအၾကံဥာဏ္ စေပးခဲ့တာ မဟုတ္လို႔ သူဒီလိုထင္ျမင္တာျဖစ္တယ္)

အားငယ္ျခင္းက မစြန္႔စားခ်င္လို႔ ဒီကစားနည္းထဲမွာ မပါခဲ့ဘူး။

" ၁, ၂, ၃" ရူးသြပ္ျခင္းက စေရတယ္။

ပ်င္းရိျခင္းက သူ႔စတိုင္လ္အတိုင္း ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး အကြာအေဝးေတာင္ မေရြ႕လ်ားခ်င္တဲ့ အရင္ပုန္းေအာင္းသူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ယံုၾကည္ျခင္းက မိုးေပၚထိ တက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။

မနာလိုျခင္းက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ပထမရခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္မွာ ဝင္ပုန္းေနခဲ့တယ္။

ရက္ေရာျခင္းက ပုန္းေအာင္းဖို႔ေနရာ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူရွာေတြ႔တဲ့ ေနရာေတြကလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ပဲ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။

မွန္တစ္ခ်ပ္လို႔ ၾကည္လင္တဲ့ ေရကန္က လွပျခင္းကို ဖြက္ထားတယ္။

သစ္ေခါင္းက ရွက္ရြံ႔ျခင္းအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ပုန္းေအာင္းေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။

လြတ္လပ္ျခင္းက လိပ္ျပာေတြနဲ႔ ပ်ံဝဲေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ရက္ေရာျခင္းက ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာပဲ ရပ္ေနခဲ့တယ္။

တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက စစျခင္းမွာပဲ သူနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာကို ေတြ႔ထားျပီးျဖစ္တယ္။ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းျပီး သက္ေတာ္သက္သာရွိတဲ့ ေနရာမွာေပါ့။

လိမ္ညာျခင္းက ပင္လယ္ေအာက္အထိ ဝင္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ (ဒါလိမ္တာ.. တကယ္ေတာ့ သက္တန္႔ေနာက္မွာ သူပုန္းေနတာျဖစ္တယ္) ျပင္းပ်ျခင္းနဲ႔ ရမၼက္ဆႏၵက မီးေတာင္ထိပ္အထိ တက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။

ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းကေရာ? ေမ့သြားျပီ ! ဒါ အေရးမၾကီးပါဘူး။

ရူးသြပ္ျခင္းက ၉သိန္း ၉ေသာင္း ၉ေထာင့္ ၉ရာ ၉ဆယ့္၉လို႔ ေရတြက္မိခ်ိန္အထိ ခ်စ္ျခင္းမွာ ပုန္းေအာင္းစရာ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူရွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေနရာတုိင္း လူရွိႏွင့္ေနျပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းဆီပင္တစ္ပင္ကို သူသတိထားမိျပီး အပင္ေအာက္ သူဝင္ပုန္းလိုက္တယ္။

" တစ္သန္း! " အေရအတြက္ျပည့္တာနဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္း လူစရွာေတာ့တယ္။

ပထမဆံုး သူရွာေတြ႔တာက ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးအကြာ ေလာက္မွာသာ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းကို ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုရားသခင္နဲ႔ အျငင္းပြါးေနတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ အသံကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ေနာက္ မီးေတာင္ေပၚမွာ ေသြးတိုးခုန္လႈပ္ေနတဲ့ ျပင္းပ်ျခင္းနဲ႔ ရမၼက္ဆႏၵတို႔ကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ ဆက္ျပီး မနာလိုျခင္းကုိ သူေတြ႔ျပန္တယ္။ မနာလိုျခင္းရဲ႕ေရွ႕က ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။

ရူးသြပ္ျခင္းက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းကို ရွာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက ပ်ားလပို႔ထဲ ဝင္ပုန္းေနလို႔ျဖစ္တယ္။

ရူးသြပ္ျခင္းက ရွာရင္းေဖြရင္း ေမာပန္းလာခဲ့တယ္။ ေရလည္း ငတ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေရကန္မွာ လွပျခင္းကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ဘယ္ေထာင့္မွာ ပုန္းေအာင္းရမွန္းမသိတဲ့ ကန္ေဘာင္ေဘးက သံသယကိုလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ က်န္တဲ့ လူေတြကိုပါ သူရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။

ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းက ျမက္ခင္းေပၚမွာ၊ စိတ္ပ်က္ျခင္းက တြင္းမည္းၾကီးထဲမွာ၊ လိမ္ညာျခင္းက ပင္လယ္ေအာက္မွာ (တကယ္ေတာ့ သက္တန္႔ေနာက္မွာ)။ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းက သူ႔ကိုယ္သူ တူတူပုန္းတမ္း ကစားေနပါလား ဆိုတာကုိေတာင္ ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုး ခ်စ္ျခင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အပင္တိုင္းရဲ႕ေနာက္၊ ၿဂိဳလ္တိုင္းရဲ႕ ၾကားေနရာမွာ ခ်စ္ျခင္းကို ရူးသြပ္ျခင္း လိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေတာင္ေတြေပၚမွာလည္း ခ်စ္ျခင္းကို ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ ရူးသြပ္ျခင္း ဆက္မရွာဘဲ လက္လြတ္ဖို႔ၾကံတုန္း ႏွင္းဆီပင္န႔ဲ ႏွင္းဆီပန္းကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ႏွင္းဆီပင္ကိုကိုင္ျပီး သူလႈပ္ခါၾကည့္ေတာ့ နာက်င္တဲ့ ေအာ္သံတစ္ခုကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕မ်က္စိကို ႏွင္းဆီဆူး စူးသြားလို႔ျဖစ္တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့အတြက္ ရူးသြပ္ျခင္းက ငိုယိုျပီး ခ်စ္ျခင္းကို ခြင့္လြတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ မ်က္မျမင္ခ်စ္ျခင္းကို တစ္သက္လံုး လမ္းျပတဲြေခၚသူအျဖစ္ လုပ္သြားပါ့မယ္လို႔လည္း ဂတိေပးခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ကမာၻေပၚမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ တူတူပုန္းတမ္း ကစားျပီးေနာက္ ခ်စ္ျခင္းဟာ မ်က္စိကြယ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ခ်စ္ျခင္းေနာက္မွာ ရူးသြပ္ျခင္းက အျမဲ ကပ္လိုက္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။

အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိပါ။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရူးသြပ္သြားတယ္။ ရူးရူးမူးမူး ခ်စ္မိတယ္.. စတာေတြက ဒီပံုျပင္နဲ႔မ်ား ဆက္ႏြယ္ေနလား မသိ :D

တရုတ္လို ဒီေနရမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

ေရးသားသူ....... ႏုိင္းႏုိင္းစေန at 12/13/2008 05:36:00 AM
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ႏုိင္းႏုိင္းစေန ၏ လက္ရာေကာင္းေတြထဲမွ
ကူးယူေဖာ္ၿပ မွ်ေဝ ပါသည္။
ႏုိင္းႏုိင္းစေန အားေက်းဇူးတင္ပါသည္။


လာလည္သူအားလံုးကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သားေရႊနု{အေမ႕လက္ရာ]

စလံုးက I C Show

စလံုးက {07/12/08} I C Show ပြဲ ေကာင္းခ်က္ကေတာ႕
ဓါတ္ပံုoါးoါးေတြ ထဲက ကိုကို သာေမးၾကည္႕
လက္မွတ္oယ္မရ တဲ႕သူေတြ နဲ႕
oယ္ရပီး ၾကည္႕ရတာ မတင္းတိမ္နိုင္ေသးတဲ႕သူနဲ႕
ဘာေၿပာေၿပာ ပြဲစီစဥ္ေပးသူ နဲ႕
I C တဖြဲ႕လံုးကိုေတာ႕
thank u အခါတရာ တင္ေၾကာင္း...
I C ၾကိဳက္ ကိုကို က တိုးတိုုးေလးေအာ္သြားပါတယ္။
ေအာ္ ..ကြ်န္ေတာ္လား..ဟုတ္ကဲ႕ အဲဒီေန႕က
ေကာင္မေလးနဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ေတာ္မူတာ ပြဲခ်ိန္လြန္သြားလို႕
အတင္း အဲ သတင္း အၿပည္႕စံုယူရန္ မၿဖစ္ခဲ႕ပါ။
ဘယ္လိုရွိေစ..I C ကေတာ႕..I C ပါပဲ။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

သတင္းေပးပို႕ခဲ႕တဲ႕..ဆရာ ကိုကို မ်ဳိးoင္း အားေက်းဇူးပါ။
အၿခားသူမ်ားလည္းေခၚဖိတ္ပါတယ္။
သားေရႊႏု {အေမ႕လက္ရာ}

ဘာၿပန္ေကြ်းရပါ႕မလဲ?

အေမ႕လက္ရာကိုလာလည္သူေတြထဲက
တခ်ဳိ႕က..
လာလည္ၿပီးရင္ တခုခုၿမည္းရစားရမွ
ေက်နပ္သေယာင္မို႕.....အပင္ပန္းခံ
ကိုယ္တိုင္ခ်က္ပီး အဲေလ ကိုယ္တိုင္ရွာ
website ေတြထဲက..
ပဲငါးပိခ်က္၊ပဲoါေလးဟင္းခ်ဳိ နဲ႕အတို႕အၿမွဳပ္
ပံုေတြကို..ဧည္႕oတ္ေက် ဧည္႕ခံပါေၾကာင္း
ညေနစာလြတ္ လာတီးခ်င္ေသာ
တခ်ဳိ႕ ကိုကို မမ မ်ား ခင္ဗ်ား။ ။

တို႕လာလည္ရင္ေတာ႕ ဘီယာလိုက္တိုက္မွ
ေက်နပ္မွာေနာ္...ဟဲ ဟဲ။

စိတ္ညစ္ရင္ ဂစ္တာတီးပါလား

"စိတ္ညစ္ရင္**ဂစ္တာတီးပါလား**ကိုကိုရယ္***
ကိုကို**တီးဖို႕ကြယ္**ဂစ္တာေလးရွိတယ္*****"

ဒါက အဆိုေတာ္ေမဆိြ္ရဲ႕..သီခ်င္းေလးထဲက
စာသားေလးပါ။

{1}

လူတခု အပူမွႈရယ္တဲ႕ဆယ္ကုေဋ
ဆိုေတာ္မူတဲ႕အတိုင္း......
စိတ္ညစ္ဖြယ္ၾကံဳွႈရတာ မဆန္းသမို႕
ကြ်န္ေတာ္႕ခ်စ္ဖြယ္ ေရာင္းရင္းက်ား/မ
မ်ားအားလံုးစိတ္ညစ္ရင္..ဂစ္တာတီးပါလား။

ဘယ္မွာေနေန ကိုကိုေရႊ၊မမေရႊေတြအားလံုး
စိတ္ဖိစီးၿခင္းမွကင္းေoးေအာင္
ကိုယ္လက္လွႈပ္ရွား အားကစား
တခုခုကစားၿခင္းၿဖင္႕...
အသက္တာမွာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္
လုပ္ငန္းခြင္မွာၾကည္သာဖြယ္
ေနတဲ႕အိမ္မွာ ခ်မ္းေၿမ႕ဖြယ္
ၿဖစ္မွာမလြဲပါ။

{2}
oါသနာပါရာ အားကစားမ်ားမလုပ္နိုင္လည္း
ေငြကုန္က်ကင္း ေသြးေလရွင္းတဲ႕
ေၿပးေသာ အားကစားကို
လူတိုင္း ပံုမွန္ကစားၿခင္းၿဖင္႕
ေဒါသေၾကာင္႕ ေပါက္ကြဲနာ
ႏွလံုးသားေၾကာင္႕ ေၾကမြရာ
ေလာဘေၾကာင္႕ ေဖါက္ခြဲနာမွန္သမွ်
ေၿပာင္သလင္းခါၿပီး..
ပိန္သူ Oၿဖိဳး
Oသူအလွတိုးမယ္ဆိုတာ ေအာ္လံဟစ္ပါရေစ။


ဒါေၾကာင္႕..
"စိတ္ပ်ဳိကိုယ္ႏူ" စကားအတိုင္း...
လာသြားမယ္ စိတ္မညစ္နဲ႕
အကုန္ထက အဲေလ..
အကုန္ထ ေၿပး
မနက္ည မေရြး။



အေမ႕လက္ရာ မွ ေOဖန္အၾကံၿပဳသံမ်ားေစာင္႕ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။
အားလံုးကိုေက်းဇူးပါ။
က်န္းမာလို႕ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ေလးႏွစ္ၿပည္႕..ေမွာ္ဆရာ အလြမ္းဌက္

သူ႕အေၾကာင္းေလးက ရုိးရုိးပါ
ဒါေပမယ္႕..ေမွာ္oင္ထားတယ္
ဘoကို..သံဇဥ္ေတြၾကား ေပ်ာ္oင္သြားတယ္
သူက..ကြ်န္ေတာ္႕ ရဲ႕
Idol ဌက္ေမွာ္ဆရာ။ ။

ဒီမွာသြားပီးအေလးၿပဳၾကရေအာင္လား.....
http://www.htooeainthin.com/profile.php

ဘယ္သူပိုလည္လဲ..သိၾကလား?

ေယာကၤ်ားေလး က မိန္းကေလး ထက္
ေတာ္တယ္...
မိန္းကေလး က ေယာကၤ်ားေလး ထက္
သာတယ္....
မယံုလွ်င္.ပံုၿပင္ၾကည္႕ေလ။ ။

ဒီလိုေၿပာေတာ႕...
မိန္းကေလးေတြ ဘoင္မဟပ္ၾကပါနဲ႕
အီေဖစကို ေယာကၤ်ားေလးေတြက
ေၾကာက္လို႕ အညံ႕ခံတာမဟုတ္
ခ်စ္လြန္းလို႕ အေလ်ာ႕ေပးလိုက္တာ..
ဌဲ...ဌဲ...ဌဲ..ဌဲ။ ။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အီးေမးလ္မွ်ေoေပးခဲ႕တဲ႕ မမမ်ဳိး အား
အေမ႕လက္ရာမွ ေက်းဇူးပါ။
အၿခားသူမ်ားလည္းေက်းဇူးေနာ္..
အားလံုးပါoင္မွ်ေoေပးဖို႕ေခၚဖိတ္ပါတယ္။ ။
tharshwenu@gmail.com

လွပတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈ

ဒုတိယကမာၻစစ္တုန္းက ဆြီဒင္ဟာ ၾကားႏိုင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ျပီး စစ္ပဲြမွာမပါဝင္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးအမ်ားအျပားက ဆြီဒင္ကုိ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါကို နယ္စပ္က ဂ်ာမဏီစစ္တပ္ေတြက ၾကည့္မရခဲ့ဘူး။ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ ဆီြဒင္စစ္တပ္ကုိ အေၾကာင္းျပဖို႔ ေခ်ာင္းေနခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ေန႔မွာ ဂ်ာမဏီစစ္တပ္က အထက္အမိန္႔အရ လွလွပပ ထုပ္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ထုပ္တစ္ခုကို ဆီြဒင္အရာရွိဆီ ပို႔လုိက္တယ္။ အရာရွိက လက္ေဆာင္ထုပ္ကို ေဖာက္ၾကည့္ေတာ့ ညစ္ပတ္နံေစာ္နဲ႔ ျမင္းေခ်းေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဆီြဒင္စစ္သားတစ္ဦးဟာ လွပတဲ့ လက္ေဆာင္ထုပ္တစ္ခုကို ဂ်ာမဏီအရာရွိဆီ ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။

“အထဲမွာ ဘာထည့္ထားသလဲဆိုတာ ဖြင့္မၾကည့္လည္း သိႏိုင္တယ္။ ငါတို႔လိုပဲ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ထည့္ထားမွာပဲ” လို႔ ဂ်ာမဏီအရာရွိက ေတြးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေဆာင္ထုပ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အထဲမွာ ဆီြဒင္ႏိုင္ငံထုတ္ အေကာင္းစား ခ်ိစ္နဲ႔ စာရြက္တစ္ရြက္ ေတြ႔လိုက္တယ္။ စာရြက္ေပၚမွာ “ ၾကီးျမတ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ႏိုင္ငံထုတ္ အေကာင္းဆံုးလက္ေဆာင္ကို ပါးလိုက္ပါသည္” လို႔ ေရးသားထားတယ္။

တစ္ျခားလူက ကိုယ့္ကိုအဆိုးနဲ႔ ဆက္ဆံလာတဲ့အခါ ကိုယ္က အဆိုးနဲ႔ ျပန္မဆက္ဆံဘဲ အသိဥာဏ္နဲ႔ လွပတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈကို ေပးတတ္ရမယ္။ ဘဝမွာလည္း အဲဒီလိုပဲ... မေက်နပ္မႈေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြကို တစ္ဇြတ္ထုိး မလုပ္ဘဲ အသိဥာဏ္နဲ႔ ေပါင္းျပီး ေျဖရွင္းတတ္ရမယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

မူရင္း http://www.youthwant.com.tw

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အီးေမးလ္မွ်ေoေပးလာတဲ႕ ကိုကိုေo ကို
အေမ႕လက္ရာ က ေက်းဇူးပါဗ်ာ။
အၿခားသူမ်ားလည္းေခၚဖိတ္ပါတယ္။
tharshwenu@gmail.com

ကိေလသာ မ်ဳိးျဖဳတ္နည္း by U Ottama

ကိေလသာ မ်ဳိးျဖဳတ္နည္း by U Ottama
ကိေလသာေတာမွာ ေမာေနၾကတဲ့ ၃၁ဘံုသားအားလံုး သိိသင့္သိထိုက္တယ္ထင္လို႔ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရရဲ႕ အင္မတန္ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ကာင္းလွတဲ့တရားေတာ္ တစ္ပုဒ္ကိုhttp://www.realenlightenment.org/ မွ ကူးယူျပီး ျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္..
ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး(ေခတၱ-အိႏၵိယ)
၀-၀-၀-၀-၀


ဦးဥတၱမသာရ ( အ၀ိဇၨာမွ ၀ိဇၨာသို႔ ဆရာေတာ္ )၏




ကိေလသာ မ်ဳိးျဖဳတ္နည္း

(သို႔)

မ်က္စိမိွတ္မိွတ္၊ ဖြင့္ဖြင့္အခ်ိန္ျပည့္အနတၱ တိုက္႐ိုက္ တရားႏွလံုးသြင္းနည္း။`(စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း)


အေၾကာင္းတရားမ်ိဳးေစ့ေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားသစ္ပင္ေပါက္သလို ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊အာဟာရ အေၾကာင္းတရားတို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနရတဲ့ အက်ိဳးတရားျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးရဲ႕အစုအေဝး(မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊လွ်ာ၊ကိုယ္ ဆိုတဲ့႐ုပ္ဒြါရ)ေတြနဲ႕ မေနာအၾကည္ေတြဟာ ျဖစ္ၿပီး ၿပီးခ်င္း(တစ္စကၠန္႔မွ်မၾကာေသာ ကာလအတြင္းမွာပင္)ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားတယ္၊ ကံ၊စိတ္၊ဥတု၊အာဟာရ အေၾကာင္းတရားအသစ္ အသစ္တို႕ဆက္ဆက္ပံ့ပိုး ေနမႈေၾကာင့္ဒြါရအသစ္ အသစ္ေတြမျပတ္တရစပ္ အစားျပန္ထိုးေနေဖာက္ ျပန္ပ်က္စီးေနျပန္တယ္။ အစားထိုးလိုက္တဲ့ ဒြါရနဲ႔အာ႐ံု ေတြ႕ဆံုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘာအဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္ခ်က္မွမရိွတဲ့ (ဘာမွမဟုတ္တဲ့)(သိစိတ္) သေဘာေလးေပၚလာတယ္။ေပၚၿပီးၿပီးခ်င္း ခ်ဳပ္သြား ေသာ္လည္းထပ္ အစားထိုး ေနတဲ့ဒြါရအသစ္အသစ္ေတြနဲ႕အာ႐ံုအသစ္အသစ္ ေတြမျပတ္တရစပ္ေတြ႕ဆံု ေနတဲ့အတြက္ ဘာအဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္ခ်က္မွ မရိွတဲ့(သိစိတ္)သေဘာေလးေတြကလည္း မျပတ္တရစပ္ေပၚေနတယ္။ ဥပမာ မ်က္စိအၾကည္နဲ႕ ျမင္စရာအာ႐ံုနဲ႕ဆံုေတြ႔တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘာအဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္မွ မရိွတဲ့(ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သိစိတ္)သေဘာေလးအက်ိဳးတရားအျဖစ္ေပၚလာတယ္။ နားအၾကည္နဲ႕ ၾကားစရာအာ႐ံုနဲ႕ ေတြ႔ဆံုမႈအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သေဘာေလးေပၚလာတယ္၊ မေနာအၾကည္နဲ႕ေတြးစရာ၊ သိစရာအာ႐ံုတိုက္ဆိုင္မႈ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း ဘာမွမဟုတ္တဲ့သေဘာေလးေပၚလာတယ္။အဲ့ဒါကို မ်က္စိမွာေပၚရင္ျမင္တယ္၊ နားမွာေပၚရင္ၾကားတယ္၊ မေနာမွာေပၚရင္ ေတြးတယ္၊သိတယ္စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ အေပၚမွာလည္းအေကာင္းအဆိုးလိုက္ခံစားၾကရင္ ပူေလာင္ပင္ပန္းေနၾကရတယ္။အဲဒါေတြေၾကာင့္ ဘယ္အေၾကာင္းတရား၊အက်ိဳးတရား၊ဘာသတ္မွတ္ခ်က္အေပၚမွာမွမမွီခိုတဲ့၊ မၿငိတြယ္တဲ့၊ျပဳျပင္အစားထိုး၊သတ္မွတ္ေနရတဲ့ ဒုကၡေတြကင္းေနတဲ့ထာဝရ လြတ္ေျမာက္မႈခ်မ္းသာအစစ္ကို နားမလည္ႏိုင္ဘဲ၊ (ရိွမွန္းေတာင္မသိဘဲ) ျဖစ္ေနၾကရတာပါ။


(၁)စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း ပထမအဆင့္ -



သေဘာသက္သက္ကိုသာလက္ခံၿပီး တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာ ဟုေလွနံဓါးထစ္တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာအထင္မွားအစြဲကို ျဖဳတ္ျခင္း။မ်က္စိမိွတ္ထိုင္ေနတယ္ဆိုရင္ ခါးနဲ႔ေခါင္းကို မတ္မတ္ထားပါ။ တစ္ကိုယ္လံုးမွာရိွတဲ့အေၾကာေတြကို ကိုယ္သိသမွ် တစ္္မွ်င္မွ်မက်န္ေအာင္ ေလွ်ာ့ထားပါ။ တကယ္မရိွတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ပညတ္ေလာကထဲကေန လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႕ အတြက္ အရင္ဦးဆံုးသေဘာေလး သက္သက္ကိုသာလက္ခံၿပီးတစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာရာ ဟူေသာ အစြဲသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကိုိ စိတ္ကစြန္႕လႊတ္ထားပါ။သြားလာ၊ေျပာဆို၊လုပ္ကိုင္၊ေနထိုင္၊စကားေျပာ၊စာဖတ္ေနရင္း တရားႏွလံုးသြင္းလို႔ျမင္တဲ့သေဘာကထင္ရွားေနရင္လည္း ဘယ္သူ၊ ဘယ္ဝါပဲ၊ ဘာပဲ၊ညာပဲလို႕ အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆိုဘဲျမင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားပညတ္ လည္းမပါေစဘဲ ျမင္႐ံု သက္သက္သေဘာေလး ကိုသာတိုက္႐ိုက္ သိႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနပါ။ ၾကားတဲ့သေဘာကထင္ရွားေနရင္လည္းၾကားတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးပညတ္မပါေစဘဲ ၾကား႐ံုသက္သက္သေဘာေလးကိုသာ တိုက္႐ိုက္ သိေနပါ၊ဘယ္သူေျပာတယ္၊ ငါ့ကိုေျပာတယ္၊ဘာေတြ ေျပာေနတယ္ဆိုတဲ့ ငါသင္၊ငါတတ္၊ငါသိေတြကို စြန္႕လႊတ္ထားပါ။ဝင္ေလ၊ထြက္ေလကထင္ရွားေနရင္လည္းဝင္ေလထြက္ေလနဲ႔ႏွာသီးဖ်ားနဲ႔ ထိ႐ံုသက္သက္သေဘာေလးကိုသာတိုက္႐ိုက္သိေနပါ။ ဝင္တယ္၊ထြက္တယ္၊႐ွဴတယ္၊႐ိွဴက္တယ္၊ထိတယ္၊ သိတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုး ပညတ္ေတြမပါပါေစနဲ႕။ အာ႐ံုပံုရိပ္ေတြ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚေနရင္လည္း ဘာပဲညာပဲဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြမပါေစဘဲေပၚ႐ံု သက္သက္သေဘာေလးကိုသာ တိုက္႐ိုက္သိေနပါ။ စိတ္အားႀကီးလို႔တစ္ခုခု သိတာထင္ရွားေန (သို႔) နဖူးအထက္မွာစိတ္ေရာက္ ေနတယ္ဆိုရင္လည္း သိ႐ံု သက္သက္သေဘာေလးကိုသာတိုက္႐ိုက္သိေနပါ။ ႏွလံုးသားမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဗိုက္မွာျဖစ္ျဖစ္စိတ္ေရာက္ေန တယ္ဆိုရင္လည္း လႈပ္႐ံုသက္သက္သေဘာေလးကိုသာ တိုက္႐ိုက္သိေနပါ။ ေဝဒနာတစ္ခုခုခံစားေနရတယ္ဆိုရင္လည္းနာတယ္၊ က်င္တယ္၊ကိုက္တယ္၊ခဲတယ္၊မူးတယ္၊ေမာတယ္ ဆိုတဲ့စကားပညတ္ေတြ မပါေစဘဲ ျဖစ္႐ံု၊ခံစား႐ံု သက္သက္သေဘာေလး ကိုသာတိုက္႐ိုက္သိေနပါ။ သေဘာေလးတစ္ခုဟာတစ္စကၠန္႔ရဲ႕အပံုတစ္သိန္းပံုတစ္ပံုေတာင္သက္တမ္းမရိွပါဘူး။တစ္ခ်ိန္မွာ သေဘာေလး (ျဖစ္ဆဲ စိတ္၊ေစတသိက္၊႐ုပ္ သေဘာအစုအေပါင္းတစ္စု)တစ္ခုုပဲ ေပၚပါတယ္။ သေဘာတစ္ခုက အလုပ္တစ္ခုကိုသာလုပ္ပါတယ္။ ျမင္တဲ့စိတ္ကျမင္႐ံုသက္သက္မွ်ပဲ၊ ျမင္တဲ့အလုပ္တစ္ခုကိုသာ လုပ္ၿပီးခ်ဳပ္သြားပါတယ္၊ၾကားတဲ့စိတ္က ၾကား႐ံုသက္သက္၊ ၾကားတဲ့အလုပ္တစ္ခုကို သာလုပ္ၿပီးခ်ဳပ္သြားပါတယ္။ သိတဲ့စိတ္ကသိ႐ံုသက္သက္မွ်ပဲ၊ ဘာကိုမွသိတာမဟုတ္ဘဲသိတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကိုသာလုပ္ၿပီး ခ်ဳပ္သြားပါတယ္။ တာဝန္ကိုယ္စီ၊ တစ္စိတ္စီ၊ တစ္ကန္႕စီပါ။ ေဆြမ်ိဳးေတာ့ေတာ္ပါတယ္။ ဒီတစ္စိတ္တည္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲမႈန္ေတြအစုအေဝးကို သဲေသာင္ျပင္ႀကီး၊ သဲကႏၲာရႀကီး၊ေရမႈန္ေတြအစုအေဝးကို တိမ္တိုက္ႀကီး၊ ေရျပင္ႀကီး၊ ေရခဲတံုးႀကီးလို႕၊ ေခါင္း၊ ကိုယ္၊ ေျခလက္အစုအေဝးကို လူလို႔၊တိရစၧာန္လို႕၊သေဘာအသစ္အသစ္(သိစိတ္) ေလးေတြ မျပတ္တရစပ္ အစားထိုးေနတာကို ငါ့စိတ္လို႕ ဆက္စပ္ေပါင္းယူတာေတြဟာမိစၧာဒိ႒ိ အယူမွားပါပဲ။ တစ္ခုတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္တာကို တစ္ခု၊တစ္ေယာက္တည္းလို႕ ယူတာ၊တကယ္ မရိွတာကို တကယ္အရိွ လို႔ယူတာ၊ဘာမွမဟုတ္တာကိုဘာပဲညာပဲဆိုၿပီး အဟုတ္လုပ္တာ မိစၥာဒိ႒ိပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ျဖစ္႐ံု သက္သက္သေဘာေလးကိုသာသိေနၿပီးတျခားဘာအသိကိုမွလက္မခံပါနဲ႕။ လက္ခံထားတဲ့ သေဘာ ပရမတ္ေလး ေတြကိုလည္း အတၱစြဲနဲ႕ငါ့သေဘာေလး၊ ဘာသေဘာ၊ညာသေဘာ လို႕မထင္(မသတ္မွတ္) လိုက္ပါနဲ႕။ အာ႐ံုနဲ႕ဒြါရေပါင္းဆံုတဲ့ အေၾကာင္း ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဘာအဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္မွမရိွတဲ့(ဘာမွမဟုတ္တဲ့) (သိစိတ္) သေဘာအက်ိဳးသက္သက္ပါ၊အေၾကာင္း ေၾကာင့္ေပၚလာတဲ့အက်ိဳးပဲရိွပါတယ္။ ငါ၊သူ၊ေယာက်္ား၊မိန္းမ၊ေယာဂီ၊လူႀကီး၊ကေလး၊ ဆိုတဲ့နဂိုသညာသိ၊မွတ္သိကို စြန္႔လႊတ္ ထားပါ။ငါသင္၊ငါတတ္၊ ငါသိေတြျဖစ္တဲ့ဘယ္သူ၊ဘယ္ဝါဆိုတာေတြ အားလံုးကိုစြန္႕လႊတ္ထားပါ။စြန္႔လႊတ္ရလို႕လည္း ႏွေမွ်ာ စရာမရိွပါဘူး။တကယ္ရိွ မဟုတ္ဘဲအထင္ရိွသက္သက္သာျဖစ္တဲ့ စိတ္ကူးထဲကအိမ္ကိုၿဖိဳရတာပါပဲ။ တကယ္မရိွတဲ့ အထင္ (ပညတ္)ေလာကကေန တကယ္ရိွတဲ့ပရမတ္ေလာကထဲကိုဝင္ရမွာပါ။ အခုမွဤအနတၱတိုက္႐ိုက္ တရား႐ႈမွတ္နည္းကိုစသိ သူမ်ားအတြက္ပထမဆံုးအႀကိမ္စအားထုတ္ရာမွာ စစခ်င္းဆယ္မိနစ္ခန္႔စီ အခ်ိန္ေပးပါ၊သေဘာသက္သက္ဆိုတာကို စိတ္ထဲ ကေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းဆက္အားထုတ္ရာမွာ ဤပထမအဆင့္ကျပန္စေနစရာမလိုေတာ့ပါ။


(၂) စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း ဒုတိယအဆင့္ -

ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ စႀကဝဠာအနႏၲလံုးဆိုင္ရာ၊ သတၱဝါအနႏၲလံုး ဆိုင္ရာ အမွန္တရား(အနတၱ) ဥပေဒကိုအတိအက် လက္ခံလိုက္နာၿပီးသေဘာပရမတ္စြဲကိုပါထပ္ျဖဳတ္ျခင္း။ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အမွန္တရားအတိုင္းကိုယ့္မွာျဖစ္ေနက် စိတ္ေတြကိုဆန္႔က်င္ေနတာ၊ ဆက္ျဖစ္ခြင့္ မေပးတာ လက္ေတြ႕လုပ္ရမယ့္ ဒုတိယ အဆင့္ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္းပါပဲ။ ပထမအဆင့္မွာ လက္ခံလိုက္တဲ့သေဘာပရမတ္ေတြအကုန္လံုးကို (ျဖစ္သမွ်၊ သိသမွ်၊ ျပဳလုပ္သမွ်၊ျဖစ္႐ံု၊ သိ႐ံု၊ျပဳလုပ္႐ံုသက္သက္ကေလး၊ တစ္စံုတစ္ခု၊တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာရာမဟုတ္ဘူး) ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႕ ျပတ္ျပတ္သားသားဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါ။ အဲဒီလို ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကိုယ္၌ကိုကဘာမွမဟုတ္တာပါ။ တရားလုပ္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ငါလို႔ဆုပ္ကိုင္စရာမရိွတဲ့ အမွန္တရားကို သိေအာင္လုပ္ရတာပါ။ (စိတ္)သေဘာေတြကိုရိွတယ္ထင္ၿပီး၊ ငါစိတ္ပဲငါပဲလို႔ စြဲေနတဲ့အစြ ကိုစြန္႔လႊတ္ရတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ တကယ္မရိွတာကို အရိွထင္တဲ့၊ ဘာမွမဟုတ္တာကို အဟုတ္ထင္တဲ့ အမွားသိေတြကို လံုးဝလက္မခံဘဲ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပရမတ္သဘာဝႀကီးကိုသာ အၿပီးအပိုင္ ပံုအပ္ယံုၾကည္လိုက္ပါ။ ဘာမွမဟုတ္တာကို နားလည္တဲ့ကိုယ္ပိုင္ ဥာဏ္မရေသးခင္မွာေတာ့ ဆရာသမားကို ယံုၾကည္တဲ့စိတ္နဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘာမွမဟုတ္သလို ဟန္ေဆာင္ေနၿပီးစိတ္ထဲကေန(သိစိတ္)သေဘာ ေလးေတြကို ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႕သာ တရစပ္လိုက္ရြတ္ေနလိုက္ပါ။ တရားမထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း လုပ္ရင္းကိုင္ရင္းပါတစ္ေနကုန္ ႏွလံုးသြင္းေနႏိုင္ဖို႕ (ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႕ ခံယူၿပီး ဘာမွမဟုတ္တဲ့ပရမတ္ (အနတၱ)႐ႈေထာင့္ဘက္ကေန အၿမဲေနတတ္ဖို႔ အထိႀကိဳးစားရပါမယ္။ တစ္သံသရာလံုးၾကည့္(သိ) လာခဲ့တဲ့အတၱ(အမွား)႐ႈေထာင့္ကိုစြန္႔ၿပီး ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပရမတ္(အနတၱ အမွန္တရား) ႐ႈေထာင့္ဘက္ကေနဥာဏ္နဲ႕ေျပာင္းၾကည့္(သိ)ေပးရတာပါ။ စိတ္ကနဂိုလက္ခံေပါင္းေနက် အာ႐ံုေတြကိုလက္ခံမေပါင္းတာပါ၊ အာ႐ံုေတြ တင္မက၊စိတ္ကိုပါငါ့စိတ္အျဖစ္ မသိမ္းပိုက္ဖို႔ပါ။ ဘာမွမဟုတ္တာမွအမွန္တရား၊ ဒါဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတဲ့ သစၥာတရား၊ဒါကလြဲရင္ က်န္တာေတြ အကုန္အမွားဆိုၿပီး ကိုယ့္စိတ္ထဲကိုယ္ လက္ခံထားတဲ့က်န္အမွားေတြကိုအၾ<ြကင္းမဲ့ပယ္စြန္႕ၿပီး ဒီအမွန္တရားတစ္ခုတည္းကိုသာ အခ်ိန္ျပည့္ လက္ခံအားကိုး ႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနရမွာပါ။ စိတ္၊ေစတသိက္၊႐ုပ္ ကိုတစ္ခုခု၊တစ္ေယာက္ေယာက္အျဖစ္အထင္မွား ေနလို႔ငါရိွတယ္၊ငါမဟုတ္တဲ့ သူရိွတယ္ထင္ၿပီး ငါနဲ႔သူနဲ႔႐ႈပ္ေနတာပါ၊အမွန္တရားကစိတ္၊ေစတသိက္၊ ႐ုပ္(ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သေဘာ) သက္သက္ပဲရိွတာပါ၊ဘာမွသိစရာမရိွ၊ဘာမွေတြးေနစရာမရိွ၊ပူစရာငါမရိွ၊ ေသစရာအသက္မရိွ၊ ပ်က္စီးစရာ တစ္ခုခုမရိွ၊ ဒီအမွန္တရားကို လက္မခံႏိုင္တဲ့ကိုယ့္ရဲ႕မစင္ၾကယ္တဲ့ အမွန္မသိမႈနဲ႔ၿငိတြယ္တပ္မက္မႈ စြမ္းအင္ေတြအားလံုးကို ၿဖိဳခြင္းပစ္ရမွာပါ။ မိဘပဲ၊သားသမီးပဲ၊ ေယာဂီပဲဆိုရင္ မိဘတာဝန္၊ သားသမီးတာဝန္၊ ေယာဂီတာဝန္ရိွစၿမဲျဖစ္ေပမယ့္ ဘာမွမဟုတ္မွေတာ့ ့ဘာမွလုပ္စရာမလို၊ ဘာတာဝန္မွ မရိွပါ။ကိုယ္မွာနဂိုျဖစ္ေနက် စိတ္ေတြ၊ဘာပဲညာပဲသိ တဲ့စိတ္ေတြေပၚလာရင္လည္း ဆက္ျဖစ္ခြင့္မေပးဘဲ ဆန္႔က်င္ေနပါ။ အလုပ္ေတြကိုႀကိဳးစား ဆန္႕က်င္ေနျခင္းျဖင့္ကိုယ္ နဂိုမထမ္းေဆာင္ဖူးတဲ့ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အနတၱတာဝန္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားထမ္းေဆာင္ေနပါ။


(၃)တတိယအဆင့္
(အနတၱဥာဏ္၏ မ်ိဳးေစ့(ျဖစ္တာေတြရဲ႕ ဘာမွမဟုတ္တဲ့အမွန္ တရားကို သိတဲ့အသိ) ျဖစ္ေပၚျခင္း ႏွင့္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း)



ကိုယ့္မွာျဖစ္ေနက် စိတ္ေတြကိုဆန္႔က်င္ေနတာျဖစ္ျဖစ္၊ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုသာ မျပတ္တရစပ္ ႏွလံုးသြင္းေနပါမ်ားရင္ျဖစ္ျဖစ္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႕လိုက္ရြတ္ေနစရာမလိုေတာ့ဘဲဘာမွမဟုတ္တာ(အနတၱ) ကိုခုႏွစ္ရက္အတြင္း တိုက္႐ိုက္သိလာပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခါသိ႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘဲအဲဒီဘာမွမဟုတ္တာကိုသိတဲ့စိတ္ကို မိနစ္ပိုင္းေလာက္အထိဆက္ဆက္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားဖို႔လိုျပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကအက်င့္ပါေေနတဲ့ လုပ္ခ်င္၊ကိုင္ခ်င္၊ ေတြးခ်င္၊ႀကံခ်င္၊ေျပာခ်င္၊ ဆိုခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာရင္လည္း မလုပ္ဘူး၊ မေျပာဘူးလို႕ တမင္အတၱနဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႕အဲဒါေတြကိုလုပ္ကိုင္ေတြးႀကံခ်င္တဲ့စိတ္သေဘာလို႕ပါ သတ္မွတ္လက္ခံမေနဘဲဘာမွမဟုတ္ဘူး (အနတၱ)လို႕တိုက္႐ိုက္ သိသိေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ၊ဘာမွမဟုတ္တာကို ဆက္ကာဆက္ကာ သိသိစျပဳလာရင္အဲဒီလို ဘာမွမဟုတ္ဘူး(အနတၱ) လို႔ သိေနတာကိုလည္း ငါသိတယ္လို႔လက္မခံဘဲ အနတၱကအနတၱကိုသိေနတယ္ (သိမႈသက္သက္ ကေလးပဲရိွတယ္၊သိသူမရိွဘူး) ဆိုတာကိုပါ လက္ခံႏိုင္ဖို႕ ဆက္ႀကိဳးစားပါ။ ဒီလိုဘာမွမဟုတ္တဲ့ အနတၱ အမွန္တရားဥပေဒကို စိတ္ကလက္ခံလိုက္ နာက်င့္သံုးေနတဲ့ၾကားထဲက တစ္ငါငါနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အစြဲေတြေၾကာင့္ျဖစ္ေနက် ေတြးစိတ္၊ ပ်ံ႕လႊင့္စိတ္၊ ငိုက္ျမည္းစိတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေရာ၊ဒီတရားေတာ္အေပၚမွာေရာသံသယစိတ္ ေတြေပၚလာရင္လည္းဘာမွမဟုတ္မွေတာ့ ဘာမွျဖစ္စရာမရိွဘူးဆိုၿပီး အျဖစ္ကိုလက္မခံတဲ့ စိတ္အသစ္အသစ္ကိုသာ မျပတ္ျဖစ္ခြင့္ေပးၿပီး ေပၚ လာတဲ့စိတ္အစဥ္ကိုႏွလံုးသားထဲမွာဆက္ဆက္ျဖစ္ခြင့္မရေအာင္စိတ္စြမ္းကုန္တိုက္ဖ်က္ျခင္းျဖင့္
မိမိရဲ႕အနတၱစိတ္စြမ္းအားကို တစ္ခုခု၊ တစ္ေယာက္ေယာက္၊တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာ စသည္ျဖင့္ဘာကိုမွမသိေတာ့တ့ဲ အဆင့္ေရာက္သည္အထိ၊ (ျပဳလုပ္မႈ၊တစ္ခုခုသိေနမႈကင္းတဲ့ အနတၱ စိတ္သက္သက္သာက်န္သည္အထိ)အစြမ္းကုန္တိုးျမႇင့္ေပးပါ။ ဒီတတိယအဆင့္က စတုတၴအဆင့္ အနတၱ ဥာဏ္ (ဝိပႆနာဥာဏ္) စစ္စစ္အလိုလိုမေပၚမခ်င္း မျပတ္တရစပ္ဆက္တိုက္ ျပဳလုပ္ရမယ့္အလုပ္ပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္တရား အဆင့္ေရာက္ေနေန ကိေလသာ အၾကြင္းမဲ့ မပေပ်ာက္ေသး မခ်င္း(ကိုယ့္မွာျဖစ္ေနက်စိတ္ေတြ လံုးဝထပ္မျဖစ္ေပၚေတာ့သည္အထိ)ထပ္ျပန္တလဲလဲ ျပဳလုပ္ရမယ့္အလုပ္ပါပဲ။


(၄) စတုတၴအဆင့္

ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ စႀကဝဠာအနႏၲလံုးဆိုင္ရာ၊သတၱဝါအနႏၲလံုးဆိုင္ရာအမွန္တရားကို နားလည္တဲ့ဥာဏ္ (အနတၱ ဝိပႆနာဥာဏ္) အစစ္ေပၚလာျခင္း
တတိယအဆင့္အလုပ္ကို မျပတ္တရစပ္ ျပဳလုပ္ပါမ်ားရင္ စိတ္၊ေစတသိက္၊႐ုပ္သေဘာပရမတ္ေတြရဲ႕ အနတၱ အမွန္တရားကိုသိေနတာလည္း ငါသိေနတာမဟုတ္ဘဲ အဲဒီသိတဲ့သေဘာေလးကလည္းဘာမွမဟုတ္ဘူး (အနတၱ)လို႕မွန္မွန္ကန္ကန္ သိသြားၿပီးစတုတၴအဆင့္ ျဖစ္တဲ့အျဖစ္ကိုမၿငိတြယ္တဲ့၊မဆိုင္မွန္းသိတဲ့၊ဘာမွ(တစ္ခုခု) မဟုတ္မွန္းသိတဲ့၊ အနတၱဥာဏ္၊ ဝိပႆနာဥာဏ္စစ္စစ္ျဖစ္လာပါမယ္။ ဒါမွအမွန္တရားဆိုၿပီး စိတ္ဇြဲသန္သန္၊ ဝီရိယႀကီးႀကီးနဲ႔ တစ္စိုက္မတ္မတ္၊တရစပ္လုပ္မွလည္း အမွန္တရားကိုနားလည္ႏိုင္ေလာက္သည္အထိ စိတ္စင္ၾကယ္မႈစြမ္းအားျပည့္ဝလာၿပီး စိတ္ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာကိုေျပာင္းလဲတဲ့ ဒီအလုပ္ကို အၿမဲအသစ္အသစ္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးသက္သက္က လုပ္တတ္စျပဳလာမွာပါ၊ အနတၱအမွန္တရား (သဘာဝတရား)အတိုင္းလုပ္တတ္၊ ေနတတ္စျပဳလာမွာပါ။မ်ားမ်ား ေလ့က်င့္ေလ ျမန္ျမန္နဲ႔ပိုပို ကြၽမ္းက်င္ လာေလေလပါပဲ။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တယ္လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္ ျဖစ္သေဘာနဲ႔ ပ်က္သေဘာ ႏွစ္ခုစလံုးကို တစ္ဥာဏ္ တည္းနဲ႕သိႏိုင္တဲ့သေဘာ လံုးဝမရိွပါဘူး။ ဥာဏ္ရိ ေနခ်ိန္မွာ တျခားဘာမွ ယွဥ္ျဖစ္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ အျဖစ္ကို သိေနတာဟာ အမွန္သိကို မဟုတ္ပါဘူး။စိတ္က စိတ္သက္သက္ဘက္ကသာအမွန္သိမယ္ဆိုရင္ကိုယ့္စိတ္အစဥ္မွာသိ႐ံုသက္သက္ စိတ္ရိွေနဆဲ အင္မတန္ တိုေတာင္းတဲ့အခ်ိန္ေလး မွာအဲဒီအသိစြမ္းအင္သက္သက္စိတ္ကလြဲလို႕အျခားဘာစြမ္းအင္မွ ရိွမေနပါ ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ငါစြဲ ကင္းတဲ့စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္က ဘာမွသိစရာမရိွပါဘူး။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားပညတ္က တစ္ခုခုပ်က္တာကို ျမင္ တယ္၊ငါျမင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ေန ပါတယ္။ဝိပႆနာအျမင္မွန္က သိစရာမရိွတာ (ဘာမွမဟုတ္တာ)ကို သိကာမတၱ(သိသူမရိွတဲ့) စိတ္ပါ။ဥာဏ္ေပၚလာၿပီးျပန္ျပန္ ေပ်ာက္သြားရင္လည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာစိတ္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ဒီအလုပ္ကို မျပတ္တရစပ္ျပဳလုပ္ေန ပါ၊ကိုယ့္ရဲ႕တစ္ငါငါနဲ႔ျပဳလုပ္ေနက်ကာယကံ၊ဝစီကံ၊မေနာကံေတြကိုလံုးဝ ထပ္ျဖစ္ခြင့္မရေအာင္ (သူ႔သေဘာသူေဆာင္ၿပီး သူ႕အလိုလိုသာ ျပဳလုပ္တဲ့၊ျဖစ္ေနတဲ့၊အနတၱစိတ္ သက္သက္သာက်န္ေအာင္) အျပတ္တိုက္ဖ်က္ေနပါ။ အဲဒီအသိကိုပိုင္ႏိုင္ဖို႔၊ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္စိတ္ျဖစ္ ဖို႔ကတတ္ႏိုင္သေလာက္ ၾကာႏိုင္သမွ် ၾကာၾကာဆက္ကာဆက္ကာျဖစ္ဖို႔ လိုျပန္ပါတယ္။အ႐ံႈးေပရမႈမ်ား၊ စိတ္ဓာတ္က်မႈ မ်ားဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကံဳေတြ႕ရပါေစ ကိုယ့္စိတ္စြမ္းအားနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိေလသာေအာင္ပြဲခံၿပီးသား ဆရာသမားရဲ႕ စိတ္စြမ္းအားအကူအညီနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိေလသာကို ထပ္ျပန္တလဲလဲတန္ျပန္ထိုးစစ္ဆင္ေနျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္စြမ္းရည္ကို ျမႇင့္သထက္ျမႇင့္လာေအာင္ ဇြဲနပဲႀကီးႀကီး ႀကိဳးစား ေနရမွာပါ။


(၅) ပဥၥမအဆင့္

ပရမတ္နိဗၺာန္ကိုနားလည္တဲ့ မဂ္ဥာဏ္၊ဖိုလ္ဥာဏ္ ေပၚလာျခင္း။


ျဖစ္သမွ်၊သိသမွ်၊ ျပဳလုပ္သမွ်သေဘာေတြရဲ႕ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အမွန္တရားကိုခ်ည္း(အျဖစ္ကိုသိတာမဟုတ္ဘဲ၊ျဖစ္တာ ေတြရဲ႕သုညတသေဘာကိုခ်ည္း) ဆယ္မိနစ္၊ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ မျပတ္သိသိေနပါမ်ားရင္ (ဆယ္မိနစ္ေလာက္တစ္ဆက္တည္းသိဖို႕ကို မျပတ္တရစပ္ညိႇယူေနရမယ့္အခ်ိန္က မနက္ကညေန၊ ညေနကမနက္ (သို႕) ၇ရက္(သို႕) ၇လ (သို႕) ၇ႏွစ္ၾကာေကာင္း ၾကာႏိုင္ပါတယ္။) ႐ုပ္နာမ္ သခၤါရတရားေတြရဲ႕ဘာမွမဟုတ္တဲ့ သုညတအမွန္တရားေတြနဲ႕ ဒါကိုသိေနတဲ့ဝိပႆနာဥာဏ္စဥ္အတြဲေတြ မ်ိဳးဆက္ ျပတ္ခ်ဳပ္သြားၿပီးျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡကင္းတဲ့ ျပဳျပင္ဖန္တီး၊အစားထိုးေနရျခင္းကင္းတဲ့၊ မျပတ္တရစပ္ လိုက္လိုက္ သိေနရျခင္းကင္းတဲ့၊ ဘာသတ္မွတ္ခ်က္အေပၚမွာမွမမီွခိုတဲ့ လြတ္ေျမာက္မႈခ်မ္းသာအစစ္ျဖစ္တဲ ့နိဗၺာန္နဲ႔နိဗၺာန္ကို သိတဲ့စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ (ခႏၡၶာငါးပါးစစ္စစ္) မဂ္ ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္အတြဲေတြ(စကၠန္႔ပိုင္းအားျဖင့္) ေပၚလာပါ လိမ့္မယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာခိုင္ၿမဲရာကို သိျမငရေတာ့မွလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ မသိစိတ္မွာ အစဥ္အၿမဲ ကိန္းဝပ္ေနတဲ့ ငါဆိုတဲ့ အထင္မွားနဲ႕ဘုရား၊တရား၊ သံဃာရတနာအစစ္သံုးပါးရဲ႕ အားကိုးရာအစစ္ အျဖစ္တည္ရိွမႈ၊ ေနရာေပးထားရမႈ အေပၚမွာ ယံုမွားသံသယအျမစ္ျပတ္ေသၿပီး မဆံုးႏိုင္တဲ့ အမွန္တရားရွာေနရတဲ့ဒုကၡ၊ အားကိုးရွာေနရတဲ့ဒုကၡ၊ ခ်မ္း သာရွာေနရတဲ့ဒုကၡ၊ ဘုရားေရြး၊ ဘာသာတရားေရြး၊ ရိပ္သာေရြး၊ နည္းလမ္းေရြးေနရတဲ့ဒုကၡေတြမွ လံုးဝလြတ္ေျမာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ အမွားအမွန္ကိုဘာနဲ႕မွတိုင္းတာမေနဘဲ ဆက္လက္အားထုတ္ျခင္း(မွန္မွန္ကန္ကန္ က်င့္လို႔သိတဲ့အသိကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ လက္က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း) ျဖင့္သာ (အလုပ္ကို အလုပ္နဲ႕သာ)ရွင္းပါ။ စာဖတ္သိကိုစာနဲ႕ရွင္းရမွာပါ။ နားေထာင္လို႕သိတဲ့ အသိကိုသာအေမးနဲ႔ရွင္းရမွာပါ။ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ဖို႕ကလည္း ကိုယ့္စိတ္ထဲကမပယ္ႏိုင္ေသးလို႕ က်န္ေန၊ေပၚေနတာေတြစိတ္ ကသိေနတာေတြကို အဲဒီစိတ္ေရာ အာ႐ံုေရာကိုပါ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္လက္ခံတဲ့စိတ္နဲ႕ မျပတ္အစားထိုးဖို႔၊ ေသာ တာပတၱိမဂ္က မပယ္ႏိုင္ေသးလို႕က်န္ေနေသးတဲ့ ပစၥဳပၸန္စိတ္ကိုဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔သာ လက္ခံႏိုင္ေအာင္(ဘာမွမဟုတ္မွန္းသိေအာင္) အရင္ထက္ပိုအားႀကီးတဲ့ သတိ၊ဝီရိယ၊ သမာဓိပညာအားနဲ႔ အရင္နည္းအတိုင္းျပန္ႀကိဳးစားဖို႔ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ကိုယ့္ရဲ႕နဂိုစိတ္နဲ႔တကြ ကိုယ့္စိတ္အစဥ္မွာ တစ္ငါငါနဲ႕သိ ထားသမွ်ေတြကို ဘာတစ္ခုမွမက်န္ေအာင္၊ ေနာက္ထပ္လံုးဝထပ္မံေပၚမလာေတာ့ေအာင္ အဆင့္ဆင့္ တိုက္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ ေတာ့ေနာက္ဆံုးမွာ အဲဒီအင္အားအႀကီးဆံုးေအာင္ပြဲခံ အနတၱစိတ္နဲ႕သာ အမီွအခိုကင္းကင္း၊အပူကင္းကင္း(အေဒါသ)၊ အလို ကင္းကင္း(အေလာဘ)၊ ငါဆိုတဲ့အထင္မွားကင္းကင္း(အေမာဟ)၊ လိုေလေသးမရိွ၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေန႐ုံပါပဲ။ ဘုရား၊ရဟႏၲာဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ရွင္သန္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္(သစ္ပင္တစ္ပင္လို)အတၱမဲ့ ရွင္သန္ျခင္းပါ။ဘယ္ေတာ့မွမေသတဲ့ အသက္မဲ့၊ထာဝရရွင္သန္ျခင္း၊စင္ၾကယ္တဲ့ စိတ္၊ေစတသိက္၊႐ုပ္ သက္သက္ပါ။ အမွန္တရားကိုသိသူမရိွ၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္၊ ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္၊လူသားဘုရား၊ထာဝရဘုရားရယ္လို႔မရိွျခင္းကို နားလည္သြားတဲ့ဥာဏ္ပါ။ ျျဖစ္သမွ်၊သိသမွ်၊ျပဳ လုပ္သမွ်ဘာကိုမွမၿငိတြယ္ တဲ့ျမင္ကာမတၱ၊ၾကားကာမတၱ၊စားကာမတၱ၊ေျပာကာမတၱ၊လုပ္ကာမတၱဥာဏ္ (စင္ၾကယ္မႈသေဘာသက္သက္)သာျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္တဲ့အနတၱ အမွန္တရားကိုနားမလည္လို႕ငါေတြ၊သူေတြ၊ေနေတြ၊ လေတြ၊ကမၻာေတြလို႔ အထင္မွားေနတဲ့၊ကိုယ့္အထင္မွားနဲ႕ကိုယ္ ခ်စ္စရာ၊မုန္းစရာ၊သနားစရာ၊ေၾကာက္စရာ၊ အထင္ႀကီးစရာ၊ အထင္ေသးစရာ၊စားစရာ၊ ရြံစရာအျဖစ္လက္ခံသတ္မွတ္ၿငိတြယ္ေနတဲ့မစင္ ၾကယ္တဲ့စိတ္၊ေစတသိက္၊ ႐ုပ္သေဘာပရမတ္၊ပစၥဳပၸန္အမွန္မသိမႈ၊ စြမ္းအင္သက္သက္ေလးမွ်သာ ႐ိွပါတယ္။ဂဂၤါဝါဠဳသဲစုမက ဘုရားေတြေတာင္ ကြၽတ္ေအာင္မခြၽတ္ႏိုင္တဲ့ သံသရာ့သစ္ငုတ္ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္ငါမွငါကြလို႕ကိုယ့္ကိုယ္ကို လက္မေထာင္ အ႐ူးထစရာလည္း မရိွ ပါဘူး။

အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မ်ား


(၁) အရာရာ တရားပါ။ သြားလာ၊ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္၊ေနထိုင္၊စကားေျပာ၊စာဖတ္ေနရင္းမွာပါ ဘာမွမဟုတ္မွန္းသိေနႏိုင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းျဖင့္ လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္အေပၚမွာငါစြဲျဖဳတ္ဖို႔လိုပါတယ္။

(၂) လုပ္၊မလုပ္ဆိုတာထက္ လုပ္ျခင္း၊မလုပ္ျခင္း ေနာက္မွာငါမပါဖို႕သာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာလုပ္တယ္၊မလုပ္တယ္ ကအေရးမႀကီးပါ။ လုပ္လုပ္မလုပ္လုပ္၊ ဘာမွမဟုတ္တာသိဖို႔၊ လုပ္သူငါ၊မလုပ္သူငါမပါဖို႕၊လုပ္ လည္းစိတ္သက္သက္ကလုပ္တာ၊ မလုပ္လည္းစိတ္သက္သက္ကမလုပ္တာ သိဖို႕ငါလံုးဝမပါတာသိဖို႕သာ အေရးႀကီးပါတယ္။

(၃) ျပဳသူမရိွ၊ ျဖစ္သူမရိွ။ တရားရ၊ မရဆိုတာထက္ ရလည္းငါရတာမဟုတ္၊ မွန္ကန္တဲ့မဂၢင္အေၾကာင္း လုပ္လို႕အက်ိဳးစစ္ျဖစ္တာ၊ မရလည္းငါမရတာမဟုတ္ မွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္းကို မလုပ္ႏိုင္လို႔ အကိ်ဳးစစ္မေပၚတာ ဆိုတာနားလည္ဖို႕လိုပါတယ္။ အဲဒီလိုနားလည္တာကိုကတရားပါ၊ အဲဒီလို နားမလည္တာကမတရားပါ။

(၄)တရား(ေလာကုတၱရာ) ကို မတရား(ေလာကီ)နဲ႕ တန္းတူမထားဖို႕လိုပါတယ္။ တစ္ငါငါဆိုတ ဲ့အထင္မွားေၾကာင့္ အေရးတႀကီးလုပ္ေနရတဲ့၊အစြဲနဲ႕လုပ္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးတဲ့၊ မလုပ္ေတာ့မွဆံုးတဲ့ေလာကီ ပညာေရး၊စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေတြကို တကယ္မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ရင္ ရက္ပိုင္း(သို႔) လပိုင္း(သို႔) ႏွစ္ပိုင္းအတြင္း တကယ္ဆံုးတဲ့ တရားအလုပ္နဲ႕ တန္းတူမထားဖို႕လိုပါတယ္။ တရားတကယ္ မလုပ္တတ္လို႕ မတရားအလုပ္ေတြ တစ္သံသရာလံုးလုပ္ေနရတာပါ။ တရားတကယ္လုပ္တတ္ရင္မတရားလုပ္ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ငတ္လို႕ရွာတာ မငတ္ရင္ရွာစရာမလိုေတာ့ဘူး။၊ မျပည့္လို႕လိုတာ၊ ျပည့္ေနရင္ဘာမွမလိုေတာ့ဘူး။ တရားသိ(ရ)ရင္ အငတ္ေပ်ာက္တယ္၊ ဘာမွမဟုတ္တာသိလို႔လည္း အလိုကင္း၊ဘာဆိုဘာမွလိုေလေသးမရိွေအာင္ၿပီးျပည့္စံုသြားတယ္။ သစၥာေလးပါး ပရမတ္အမွန္တရားကို သိလို႕လည္းစိတ္မွာ ကိေလသာအမွားကင္းသြားတယ္။ ပူစရာဘာမွမရိွတာသိလို႕လည္းအပူကင္း သြားတယ္။

(၅)ငါမရိွတဲ့အမွန္တရားကိုလက္ခံဖို႕ ႀကိဳးစားရမယ့္အစား ငါကဘာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး တစ္ငါငါနဲ႕ ဆင္ေျခေပးေနခ်င္တဲ့၊ ေနာက္ဆုတ္အ႐ံႈးေပးေနခ်င္တဲ့၊ အခ်ိန္ေရြ႕ေနခ်င္တဲ့၊ ပ်င္းရိတဲ့ကိေလသာကို မေသေသေအာင္သတ္တာ တရားအလုပ္ပါ။ စားၿပီးရင္းစားခ်င္ေနရင္၊ငတ္ၿပီးရင္းငတ္ခ်င္ေနရင္၊ လိုၿပီးရင္းလိုခ်င္ေနရင္၊ ဘယ္ေတာ့မွအလိုမျပည့္ခ်င္ရင္၊မအားၿပီးရင္း မအားခ်င္ေနရင္၊ ေၾကာက္လို႔မဝေအာင္ ေၾကာက္ခ်င္ေနရင္၊ ေသၿပီးရင္း ေသခ်င္ေနရင္၊ ပူၿပီးရင္းပူခ်င္ေနရင္၊ ႐ူးၿပီးရင္း႐ူးခ်င္ေနရင္၊ ဘယ္ေတာ့မွ႐ူးလို႔မဝခ်င္ရင္၊ အ႐ူးဘဝကိုစြန္႔ရဲတဲ့သတၱိ မရိွရင္ေတာ့ တစ္သံသရာလံုးလုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ ေလာကီ (ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊အိမ္ေထာင္ေရး၊လူမႈေရး၊ႏိုင္ငံေရး)အလုပ္ေတြ ကိုသာဆက္လုပ္ေနလိုက္ေတာ့။

(၆) တရားက စင္ၾကယ္တဲ့စိတ္နဲ႔မွ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိနားလည္ႏိုင္မယ့္တရားပါ။ ငါဆိုတဲ့အထင္မွား မစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္နဲ႕ ဟိုေဝဖန္၊ဒီေဝဖန္၊ဟိုလိုထင္ ဒီလိုထင္နဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ျမင္ယူဆေနရမယ့္တရား မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခုခု၊တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာ ရွိတယ္ထင္ၿပီးကိုယ့္အထင္မွားနဲ႔ ကိုယ္တစ္ငါငါနဲ႔ ၿငိတြယ္ေနတာအဝိဇၨာပါ။ တစ္ခုခု၊တစ္ေယာက္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာ မဟုတ္တာသိေနတဲ့အတြက္ ငါဆိုတဲ့အထင္မွားမရိွတာ ဝိဇၨာပါ။

(၇)တရားက လူေတြအားလံုးကို ဘာမွလုပ္ခ်င္စိတ္မရိွေတာ့ေအာင္ျပဳလုပ္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါ။ လုပ္ေနခ်င္ေနတဲ့ သမုဒယသစၥာနဲ႔ လုပ္ေနရတဲ့ဒုကၡသစၥာရဲ႔ဒုကၡေတြကိုသိၿပီးလုပ္ခ်င္စိတ္လံုးဝမေပၚတဲ့အတြက္ ဘာမွလည္းလုပ္မေနရဘဲ အလကား ေနရင္းထိုင္ရင္း အလိုကင္းေန၊ ၿပီးျပည့္စံုေနတဲ့ ခ်မ္းသာမ်ိဳးပါ။ သမုဒယနဲ႔ဒုကၡဝဋ္သစၥာ ႏွစ္ပါး(အဆံုးအစမရိွတဲ့ ဝဋ္သံသရာ) ဆိုတာစားခ်င္စိတ္နဲ႕စားေနလို႕ စားေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ ခ်က္ျပဳတ္ခ်င္စိတ္နဲ႕ခ်က္ျပဳတ္ေနလို႕ ခ်က္ျပဳတ္ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ ေတြးစားခ်င္စိတ္နဲ႕ေတြးေနလို႕ ေတြးေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ ပူေဆြးခ်င္စိတ္နဲ႕ပူေဆြးေန လို႕ပူေဆြးေနရတဲ့ဒုကၡကို မသိတာ။ သိခ်င္စိတ္နဲ႕သိေနလို႕ သိေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ ေျပာခ်င္စိတ္နဲ႕ေျပာေနလို႕ ေျပာေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ အလကား ေနခ်င္စိတ္နဲ႕အလ ကားေနေနလို႕အလကားေနေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ လုပ္ခ်င္စိတ္နဲ႕လုပ္ေနလို႕ လုပ္ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ စာဖတ္ခ်င္စိတ္နဲ႕စာဖတ္ေနလို႕ စာဖတ္ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ ႐ွဴခ်င္၊႐ိွဳက္စိတ္နဲ႕႐ွဴေန ႐ိွဴက္ေနလို႕ ႐ွဴေန႐ိွဴက္ ေနရတဲ့ဒုကၡကိုမသိတာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လူသားတစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့အထင္မွားနဲ႕သိေနတဲ့ ဆရာဝန္ျဖစ္၊အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္သလိုမ်ိဳးလူျဖစ္၊တိရစၧာန္ျဖစ္၊နတ္ျဖစ္၊ျဗဟၼာျဖစ္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတာသံသရာ အစစ္မဟုတ္ပါဘူး။

(၈) အခ်ိန္ဆိုတာ တကယ္ရိွတာမဟုတ္။ တစ္စကၠန္႔ခ်င္း ဘာမွမဟုတ္တာကို သိေနဖို႕လိုပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာတစ္စကၠန္႔ပဲ ရိွတာပါ။အခ်ိန္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္အေနနဲ႕ ရွိေနတာမဟုတ္ဘဲ မျပတ္တရစပ္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးေနျခင္းပဲတကယ္ရိွတာပါ။ တစ္စကၠန္႔၊ တစ္မိနစ္၊တစ္နာရီ၊ တစ္ရက္၊တစ္လ၊တစ္ႏွစ္၊ တစ္ဘဝ၊တစ္ကမၻာ၊ အဆံုး၊အစမရိွတဲ့သံသရာဆိုတာ တကယ္ရိွေနတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္အရိွလို႕ လက္ခံထားလို႕သာရိွေနတာပါ။

(၉)တရားနဲ႔ေရာဂါ တရားအားထုတ္လို႕ေရာဂါေတြမ်ားလာတာမဟုတ္ပါ။ နဂိုကရိွေနတဲ့ေရာဂါေတြကို ကိုယ့္ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟေတြအားႀကီးေနလို႕ ရိွမွန္းမသိတာကို တရားအားထုတ္မွ စိတ္စင္ၾကယ္လာၿပီး ေရာဂါရိွတာကို ရိွမွန္းသိလာတာပါ။

(၁ဝ)တရားအလုပ္က လူေတြအားလံုးကို ေယာဂီ၊ ဘုန္းႀကီး၊သီလရွင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါ။ လူမရိွတာသိေအာင္ လုပ္ရတဲ့အလုပ္ပါ။ တစ္ငါငါနဲ႕သိေနတဲ့ လူသားဘုရား၊ လူ႕ေလာကထဲကဗုဒၶဘာသာတရား၊ မိုးကုတ္တရား၊သဲအင္းတရား၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္၊ သဲအင္းဆရာေတာ္ဆိုတဲ့ လူ႕ေလာကထဲကသံဃာေတာ္ေတြဆိုတာလည္း တကယ္မရိွတာသိၿပီး ဒီလိုပညတ္နဲ႕ ပရမတ္ကို ကြဲကြဲျပားျပားနားလည္တဲ့ ဥာဏ္၊လူပုဂၢိဳလ္မဟုတ္တဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲက ပရမတ္ဘုရားအစစ္၊ပရမတ္တရားအစစ္၊ ပရမတ္သံဃာအစစ္ကို ပူေဇာ္အားကိုးတတ္လာေစဖို႔ပါ။

ဦးဥတၱမသာရ

အားလံုးပဲ တရားေတြ႕၍ ေမြ႕ေလ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ...။
ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး
Posted by Dr Khaing Myo
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ပိုပီးၿပည္႔ၿပည္႔စံုစံုသိခ်င္လ်င္ ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး၏
http://dhammafocus.myanmarbloggers.org
ကိုသြားလည္ၿပီးတရားထူးမ်ားရွာႏိုင္ပါတယ္။ယခုတရားအား
ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး ဘေလာ႕မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။

ေႏြးေထြးစြာခ်စ္ခ်င္းအားၿဖင္႕......
အေမ႕လက္ရာ

စစ္အတြင္းကကြဲကြာသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုတစ္ေတြျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕

“စစ္အတြင္းကကြဲကြာသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ညီအစ္ကိုတစ္ေတြျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕”



ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟုေခၚသည္
သူက်ဳံးထဲကတက္လာသည္
သူ႕မွာအႏုပညာ အက်ၤီပါပါသည္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟုေခၚသည္
သူသံမဏိလမ္းက လာသည္
သူ႕မွာအႏုပညာ အက်ၤီပါပါသည္။

*
ဤကမၻာေျမ၌ ကၽြႏု္ပ္ထြန္ယက္သမွ်သည္
အသက္ဓာတ္သားျဖစ္ပါ၏။ ကဗ်ာျဖင့္စပ္ယွက္ခဲ့ေသာ
ကၽြႏု္ပ္၏ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ညေပါင္းမ်ားစြာအား
ကဗ်ာျဖင့္သူေကာင္းျပဳပါ၏။
အယူမွန္သူအတြက္ အယူခံမလို
ကမာၻႀကီးအတြက္ ညတိုင္းသီခ်င္းဆိုခဲ့တယ္။

(၁)
“ကဲ အခုကစၿပီး တေစၦကဖီးကိုဖြင့္မယ္”
ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းတို႔
“ငါတို႔ဟာ စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတေတြျဖစ္ၾကရဲ႕”
ငါတို႕ေတြ ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကရဲ႕
ရွိေစေတာ့
သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းမ၀င္ဘူး
ရွိေစေတာ့
ငါတို႔ဟာ သူရသတိၱရွိလို႔ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
အဂတိမလိုက္စားဘူး
ေဟာ ၾကည့္ပါလား
ကဗ်ာဆရာ အနႏၱသူရိယအမတ္ဟာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႕ ႀကိဳးစင္တက္ခဲ့တာ
မလွဘူးလား
လႊတ္လွ။
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ေစာေစာက လပ္ကီး လူစီယာႏိုရယ္
ဘီယာဘူးေတြနဲ႕ ပစ္ေပါက္လိုက္ေတာ့
ဖန္ေတြ မွန္ေတြ ကြဲက်သြားၾကတယ္မဟုတ္လား
လႊတ္လွတယ္။
ေသခ်င္းတရားဆိုတာ
ရဲေဘာ္တို႔ ရဲရဲမွတ္ထားၾက
စားပြဲေပၚက ဖန္ခြက္တစ္လံုး
သမံတလင္းေပၚ က်ကြဲသေလာက္ပဲ ရွိတယ္
လႊတ္လွ။
ငါတို႔ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေျပာတာကေတာ့
ေသျခင္းတရားဆိုတာ
ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီးေပၚကေန
ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီး ေျပာင္းစီးသေလာက္ပါပဲကြာတဲ့
လႊတ္လွ။
ကဲ….ေနာက္ဘ၀မွာ ေနာက္ဘ၀ကူးရင္
ေနာက္ဘ၀ေရာက္ရင္လည္း
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ဦးမွာေသခ်ာတဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ သစၥာတိုင္တရားရွိတယ္
ငါတို႔ဟာ
လူတစ္သိန္း တစ္သန္းမွာမွ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့
၂၁ ရာစု သီအိုရီရွိတယ္
ဟုတ္တယ္….ဟုတ္….
ဟုတ္ ၁၀ ႀကိမ္ေအာ္ဟစ္ၾကရဲ႕
ကဲ…ခု အခမ္းအနာသစ္တစ္ခု မက်င္းပခင္
ငါတို႔သူရဲေကာင္းေတြကို
အရင္ဆံုးအေလးျပဳၾကရေအာင္
ကဲ အားလံုးၿငိမ္သက္ပါ
၁၅ မိနစ္ၿငိမ္သက္ေပးပါ။

(၂)
(၁၅ မိနစ္ဆိုတာ ငါတို႔ရဲ႔ေနာက္ ၁၅ဘ၀ကိုဆိုလိုတယ္)
ေနာက္၁၅ဘ၀ ကဗ်ာဆရာေပါ့။
ဟုတ္တယ္ ေနာက္၁၅ ဘ၀ထိ
ငါတို႕ဟာ ကဗ်ာဆရာပဲျဖစ္ရမယ္
ပထမဦးဆံုး ငါတို႔ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာေဖာ္ေ၀း
သူ႕ကိုအေလးျပဳၾက
၁၅ မိနစ္ၿငိမ္
ဒုတိယေျမခ်စ္သူကို
သူ႕ကိုအေလးျပဳၾက
တတိယစစ္ေတြေနာင္လတ္
၁၅ မိနစ္ၿငိမ္
စတုတၳ…ေမာင္စိမ္းေခါင္
ကဲ...႐ုိးျပတ္ေတာေမာင္ေအာင္ခက္ ၁၅ မိနစ္ၿငိမ္
ကဲ…အားလံုးသက္သာႏိုင္ၿပီ။
ခုခ်ိန္ကစၿပီး တေစၦကဖီးကို ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါၿပီ
ႀကိဳက္သလိုေနႏိုင္ပါတယ္
ႀကိဳက္သလိုေပါ့။
ေ႐ွးဦစြာ“ေရာ္ဘင္ဟု”က သရဲမ်က္ႏွာဖံုးကို စြပ္လိုက္တယ္
အားလံုးမ်က္ႏွာဖံုးေတြ စြပ္လိုက္ၾကရဲ ႔
အားလံုးတေစၦေတြ၊ သူရဲေတြ၊ ဘီလူးေတြ၊ဖုတ္ ၿပိတၱာေတြ
မွင္စာေတြျဖစ္သြားၾကရဲ႕။
အဲဒီခဏမွာပဲ
ေဟာခန္းႀကီးတစ္ခန္းလံုး မီးခိုးေတြ လိႈင္အူလာရဲ႕
အားလံုးစီးကရက္ေတြေသာက္ၾက
ဘီယာေတြ၊ ၀ိုင္ေတြ၊ ၀ီစကီေတြ ေသာက္ၾကနဲ႔
စကားေတြတေျဖာင္းေျဖာင္းထေအာင္ ေျပာၾကေတာ့ရဲ႕
အားလံုးမီးေတြ မွိတ္လိုက္ၾက
အားလံုးကၾကမယ္
အားလံုး အားလံုး
စိတ္လြတ္လပ္ ကိုယ္လြတ္လပ္
ေထာင့္မီး မီးေလးေတြလင္းလာ
အစိမ္း အနီ အျပာ အ၀ါ
ေဟ့…အသံတစ္သံေပၚလာ
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ ေလထဲက ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးပါ
အားလံုး Candle In The Wind ပဲ
ဒါပဲ… ဒါပဲ…ဒါပဲ…
အားလံုး ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြ ထြန္းညွိၾက
သီခင္းဆိုၾကမယ္(သံၿပီဳင္)။

(၃)
စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုေတြ ျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕
ေဟ့…စစ္သီခ်င္းေတြဆိုၾက
ခ်ီတက္ၾကမယ္…ကမာၻသစ္ဆီ
ေဟာ…
သစ္ကုလားအုပ္ဟီသံေတြ ျမင္းဟီသံေတြ
ေမာ္ေတာ္ကားသံေတြ ရဟတ္ယာဥ္သံေတြ…
ကဗ်ာဆရာေတြလာၾကၿပီေဟ့
အသံေတြၾကားေနရၿပီ
ျခေသၤ့ေဟာက္သံေတြ က်ားဟိန္းသံေတြ ဆင္ႏွာမႈတ္သံေတြ
ကလဲနက္မႈတ္သံေတြေ၀ဆာလို႔
ငါတို႔ ကဗ်ာဆရာေတြလာကုန္ၾကၿပီေဟ့
ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကရေအာင္
ေဟာ…ၾကည္၀င္းေတာ၊ မိုဃ္းေဇာ္၊ ေငြယံဦး၏မိုးေ၀းကိုေ႐ြး၊ ၀င္းျမင့္၊ ခက္ထန္ပိုင္စိုး၊
ေဇာ္၀င္းတင့္၊ကမာၻပု
စတီးလ္ အစရွိေသာ
လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြ တစ္ၿပံဳတစ္မႀကီးဟာ
ေဟာခန္းတြင္း ၀င္ေရာက္လာၾက
ေတြ႕ဆံုသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္
ေဟး…ေဟး…ေဟး…အသံေတြ
ဆူညံစြာ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ထြက္လာၾကရဲ႕
အုတ္ေအာင္ေသာင္းတင္းပါပဲ
ကျဗဳန္းကရုန္းပါပဲ
ေဟာ…ေအာ္္ၾကျပန္ၿပီ
ေဟ့ မက္ဆိုပိုေတးနီးယားကလာတာ
ေဟ့ ငါလည္းမက္ဆိုကပဲ
ဟိုမွာမင္းနဲ႕ငါမေတြ႕တာတစ္ခုပဲ
ေဟ့ ငါလည္း မက္ဆိုပိုေတးနီးယားစစ္ေျမျပင္မွာ
က်ခဲ့တာပဲကြ
အဲဒီမွာ လူျဖစ္ခဲ့တာပဲ
ခုေသၿပီး လုလူ၀င္စာျပန္ျဖစ္တာ
တန္ပါတယ္
အရာရာျဖစ္ပ်က္ေနတာ တန္ပါတယ္ကြာ
ေဟ့ ငါက ဟိုႏိုလူလူကလာတာ
ငါနဲ႕အတူတူေပါ့ကြာ
ေဟ့ ငါလည္းပါတယ္ကြ
ေဟး… ေဟး…ေဟးေဟး…
ေတြကုန္ၾကၿပီကြာ။

(၄)
ေဟ့ ငါက အီတလီကလာတာ
အီတလီစပ်စ္ၿခံကလာတာ
စပ်စ္၀ိုင္ေတြပါတယ္
ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးအတြက္ပဲ
တို႔ေတြအားလံုးက စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်ငးညီအစ္ကိုေတြ
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ပစ္ခ်လို႔မရဘူး
ေျပာျပရရင္လည္း လြမ္းစရာၾကီးကြာ
ဟား…. ဟား…. ဟား…. ဟားဟား
ကဲ လုေတြ႕ျပီပဲ
ဘာလုပ္ၾကမလဲ
ငါသိတာကေတာ့
ေလာကႀကီးမွာ အရက္ကလြဲၿပီး
ဘာမွေပ်ာ္စရာေကာင္းတာမရွိဘူး
ေဟ့ ေသာက္ပစ္ၾက ေသာက္ပစ္ၾက
ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါက ေဟာ္လန္ကလာတာ
ငါ့မွာႏို႔ဆီေတြပါတယ္ ေသာက္ၾက
ငါတို႔ေတြႏို႔ငတ္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား
ေဖာက္သာေသာက္ၾက
ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ၾကပေစ
တို႔ေတြေနပူခဲ့တယ္
ဒါေၾကာင့္ပဲ တို႔ေတြေနမပူဘူးေပါ့
ေဟ့ ငါက ဒါဂ်ၤီလင္က လာတာ
ေဟ့ ငါက ပန္ဂ်ပ္က လာတာ။

(၅)
ဘာလဲ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ
စူးစမ္းေနစရာမလိုဘူး
ငါဟာ စပ်စ္ၿခံအလုပ္သမားေလး
ဒါ ၀မ္းနည္းစရာလား
ငါ…ခ်စ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တဲ့အခါ
ငါေတြ႕ရတယ္
ငါေပ်ာ္ခ်င္ရင္ေပ်ာ္ရတယ္
ငါကေနေပ်ာ္ ေသေပ်ာ္သမားပဲ
စစ္အတြင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေပါင္မုန္႔ေလးတစ္ေယာက္တစ္၀က္
ေသမင္းက်ည္ဆံေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ေအာက္မွာ
တို႔ေတြ ေလွ်ာက္ခဲ့တာ
ဘာျဖစ္လာလဲ
ဘာမွ မထူဆန္းဘူး
ေနၾကေသၾကပါပဲကြာ
တို႔ေတြ...ျပန္မဆံုျဖစ္ၾကဘူးထင္တာ
ခုျပန္ဆံုၾကတယ္
ဒါေကာင္းတယ္
ဒါ အေကာင္ဆံုးဆုလာဘ္ပဲ
ဒါေကာင္းတယ္
ေအး…ေကာင္းတယ္
ဒါေပမဲ့ ငါတို႔လည္းေျပာပါရေစဦး၏ငါက ကြင္းစလန္မွာႏြားၿခံပိုင္ရွင္
ငါက ၾသစေၾတးလ် ကမ္းေျခတစ္ေနရာမွာ က်ခဲ့တာ
အဲဒီမွာလူသြားျဖစ္
ႏြားေတြေမြး
ႏို႔စားႏြားေတြေပါ့
ငါ့မွာ
ႏြားႏို႔ေတြပါတယ္
အားလံဳးေသာက္ပစ္ၾက
ဒါဟာနတ္ဆိုးရဲ႕၀ိုင္ပဲ
ႏြာႏို႔ဟာ နတ္ဆိုးရဲ႕၀ိုင္ပဲ
နတ္ဆိုးရဲ႕၀ိုင္ေတြကိုငါတို႔ပဲေသာက္ၾကရဲ႕။

(၆)
ေသာက္ႏိုင္ၾကတာ
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
နတ္ဆိုး၀ုိင္ေတြ ေသာက္တဲ့သူေတြ
အထက္တန္းစားေတြ
ဒုကၡနဲ႕ ဒဏ္ရာေတြဟာ
ငါတို႔ရဲ႕႐ႈေမွ်ာ္ခင္းေတြပဲကြ
ငါတို႔ေတြ အလွၾကည့္ေနက်ေတြပဲ
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား
ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္
ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္္
ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္
အားလံုး ၀ိုင္းေအာ္ၾက
အားလံုးေပ်ာ္သြားၾကၿပီ
ဘာနဲ႕တူသလဲဆိုေတာ့
ဥပမာကလဲ ခပ္ရွားရွားပါပဲ
ဂရင္း ဖာလူဒါဆိုင္ကေရခဲတံုးႀကီးလို
ေပ်ာ္လို႔ ၿပဲလို႔
ေအာ္လို႔ ဟစ္လို႔
ခ္နးလံုးျပည့္ေအာ္သံေတြ
ေပ်ာ္စရာႀကီး
(စစ္အတြင္းကကြဲသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုေတြ
ခ်စ္ခ်င္းအားျဖင့္ အၿမဲပဲညီညာၾကေစ)
ေတးသံေဖာက္ၿပီးထြက္လာ
အားလံုးသီဆိုၾက
ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့
တီေကာင္ေတြ အေထြးလိုက္ႀကီး ရႈပ္ေထြးသလိုမ်ဳိး
ရႈပ္ေထြးေပ်ာ္ရႊင္ၾက
ေတးသံခဏရပ္အသြား
ေဟ့… ငါတိုပက ေနာ္မန္ဒီမွာ က်ခဲ့တာကြ
မင္းတို႕နဲ႔ကြာကြာၿပီးေနာ္မန္ဒီမွာ
ငါတို႕ေသြးအလူးလူးနဲ႕ က်က်န္ရစ္ခဲ့တာ။

(၇)
၀မ္းမနည္းဘူး
မ်က္ရည္မက်ဘူး
ဘယ္အရာမွအလကားမရဘူး
ဘယ္အရာမွအလကားမရဘူး
ဒါ ငါ့သီအိုရီပဲ
မသစ္လား…
သစ္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး လွေနတယ္။
ေဟ့ ငါက ပုလဲဆိပ္ကမ္းမွာက်ခဲ့တာကြ
ၾကည့္ပါလား၊ ငါ့သြားေတြ ေခါေနတာ
ငါက ဂ်ပန္ကၽြန္းစုတစ္စုမွာ လူျဖစ္ၿပီး
ဟိုက္ကုကဗ်ာေတြဘာေတြ ေရးေနတာ
ခုမွ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုေတြနဲ႕
ေတြ႕ရေအာင္ေရာက္လာတာ
စစ္အတြင္းက သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြ
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ညီညာေစ…
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ညီညာေစ…
သူ႕အသံတိတ္သြား၊ သူ႕ေသြးသူခ်ိန္ၾကည့္ေန
ေနာက္ထပ္အသံံ ေပၚလာျပန္
အသံၾသႀကီးနဲ႕
ေဟံငါက စစ္ေတာင္ျမစ္၀ွမ္းမွာက်ခဲ့တာ
ခု သခြားသီးေတြပါတယ္
စားပစ္ၾက…ငါကသခြားခင္းပိုင္ရွင္
ေဟ့…ငါက ရုိးမရုိးစပ္မွာက်ခဲ့တာ
ၿမိဳ႕မဟုတ္ဘူး
ေဟ့ေကာင္ ခက္ထန္
မင္းမမွတ္မိဘူးလား
ရန္သူ႕က်ည္ဆံ တဖြားဖြားၾကားမွာ
ငါတို႕တစ္ေတြ ေရွ႕တက္ခဲ့ၾကတာေလ။

(၈)
ေဟ့ ငါက ဟန္ေဂရီစစ္မ်က္ႏွာက
ဗံုနင္းမိတာ တစ္စစီပဲ ကိုယ့္လူေရ
အဲဒီကေနလူျပန္ျဖစ္ၿပီး
ပါရီေတာရပ္ပိုင္းေလးမွာေနခဲ့တာေပါ့
အရက္ဘားမွာ စားပြဲထိုးေလးေပါ့
အဲဒီကေနမွ ဒီေရာက္ခ့ဲရတာ
တစ္ေယာက္ကထေအာ္တယ္
အားလံုခဏၿငိမ္ေပးၾကပါ
ကဗ်ာဆရာေတြလာေနၾကၿပီ။
သစ္ကုလားအုပ္သံေတြၾကားရတယ္
ျမင္းဟီသံေတြၾကားရတယ္ က်ားသစ္သံေတြ…
ျခေသၤ့ေဟာက္သံေတ ြၾကားေနရတယ္
က်ားသစ္သံေတြ…
ျခေသၤ့ေဟာက္သံေတြ ၾကားေနရတယ္
ေဟာ… ေတာေခြးအူသံေတြ ၾကားေနရတယ္
ပင္လယ္လိႈင္းရုိက္သံေတြၾကားေနရတယ္
ျခေသၤ့ဟာက္သံကေတာ့
ဒါ ေနေသြးဦး ေခၚ အာရပ္ဖက္တီးပဲျဖစ္မွာ
ဒီေကာင္ႀကီး ျခေသၤေသ့နဲ႔တေထရာထဲတူတယ္
ေဟာက္တတ္တယ္
ေဟာ…ေလွေလွာ္သံေတြ ၾကားရျပန္ၿပီ
ဒါ ကဒံုတင္စိုးပ ဲျဖစ္မွာ
ေဟာ ေျမွတြန္သံေတြ ၾကားရျပန္ၿပီ
ဒါ ေျမြႀကီး ေခၚ ေဇာ္၀င္းတင့္ပဲ ျဖစ္မွာ
ေသခ်ာပါတယ္
မလြဲပါဘူး

(၉)
ေဟာ တကယ္၀င္လာေတာ့လည္း
သင္းအုပ္ဆရာ အ၀တ္အစားႀကီး၀တ္လို႕
“ယူေကာ”ဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီးရယ္
အာဖရိကဗံုကိုထုႏွက္ကာ
ဆန္လဲမဟုတ္ ေျပာင္းလဲမဟုတ္
ဆန္ေျပာင္းရယ္
ဟာၾကဴလီငေပ်ာ့ ေခၚၾကည္၀င္းၿမိဳ႕ရယ္
ငါးသေလာက္ႏွစ္ေကာင္ ပူးခ်ည္ထားတဲ့အၿပံဳးနဲ႔
အခန္းက်ယ္ၾကီးထဲအားလံုးလည္းေရာက္ေရာ
ဆန္ေျပာင္းရဲ႕ အာဖရိကဗံုသံ ၾကားရေတာ့တာပဲ
တစ္ခန္းလံုး
အာဖရိကဗံုသံေတြ လႊမ္းမိုးသြား
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုေတြ
ရုိးေဟး ညာသံေတြ
ဗ့ုသံအလိုက္လိုက္ကၾက
အခန္းႀကီး၀က္၀က္ကြဲမွ်
အေတာ္ကလို႕ေမာေတာ့
အားလံုးပိုင္သီခ်င္းေလးကို
တစ္ေယာက္မက်န္သီဆိုၾက…
“စစ္အတြင္းက ကြဲသြားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြ
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ညီညာၾကေစ“။

(၁၀)
ထိုသီခ်င္းကို ေလးႀကိမ္သံၿပိဳင္သီဆိုၿပီး
ေဟ့ ေဟ့ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကိုတစ္ေတြ
ၾကည္၀င္းၿမိဳ႕မွာ ၀က္ေပါင္ႏွစ္ေပါင္ပါတယ္
ဘာဘီက်ဴးမီးဖို ဖိုၾကရေအာင္
ၿပီးရင္
၀က္ေပါင္ ကင္ၾကရေအာင္
ၿပီးရင္
ဒီမွာ ၀ိုင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္
၀က္ေပါင္နဲ႔ ၀ိုင္နဲ႕ ေသာက္ၾကတာေပါ့
ေဟး…တဲ့
အသံႀကီးတစ္စုတစ္ခဲတည္းထြက္
ဘာဘီက််ဴးမီးဖို ဖိုလိုက္ၾကတယ္
မီးပံုႀကီးေဘးမွာၾကည္၀င္းၿမိဳ႕က
သူ ပဲခူးရုိးမမွာ က်ခဲ့တာတဲ့
ေျမြႀကီး ေခၚ ေဇာ္၀င္းတင့္က စစ္ေတာင္းျမစ္၀ွမ္းမွာ
သင္ႀကီးေခၚ စာသင္ႀကီးကေတာ့
အင္ဖာတိုက္ပြဲမွာ
အဲဒီမွာ လူျဖစ္တာ
ဒါဂ်ီလင္က လက္ဖက္ခင္းထဲမွာ ေနေနၿပီးမွ
ခုမွ ဒီေရာက္လာရတာတဲ့
ကမၻာႀကီးဟာ ျပားတယ္တဲ့
ေဟာ…ေဖာ္ေ၀းရယ္
၀တ္ရုံအနီၾကီး၀တ္ၿပီးေဖာ္ေ၀း၀င္လာ
အားလံုး ၁၅ မိနစ္ ၿငိမ္သက္စြာ အေလးျပဳၾက။

(၁၁)
ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ဆံုဖို႔ဆိုတာ
ဘ၀အသီးသီးတိုင္းျပည္အသီးသီးက လာၾကရတာ
ဒါအတြက္ ငါတို႔ေတြ စိတ္မပ်က္ခဲ့ၾကဘူး
အါတို႔မွာ
နတ္ေတြေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့
ခြန္အားေတြအျပည့္ရွိတယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ေတာင္၀င္ရုိးစြန္းလည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ဥတၱရယဥ္စြန္းလည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ဧ၀ရက္ေတာင္လည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ေျမ၀ပ္ငွက္ကေလးလိုလည္း ေနတတ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
သတၳဳတြင္းတူးသူလည္း ျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ၾကယ္ကေလးလိုလည္း မွိတ္တုတ္မိွတ္တုတ္ ေနတတ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
စစ္မုန္းသူလည္းျဖစ္တယ္
ေ၀ဟင္မွာ စာမရီငွက္ျဖစ္ၿပီး
ေျမျပင္မွာ ေကသရာဇာလည္း ျဖစ္တယ္
ေရျပင္မွာနဂါးျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာဟာ
ေရတြက္မရတဲ့ နာမ္ေတြျဖစ္တယ္
မျမင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ရွိသူေတြျဖစ္တယ္
လက္ခုပ္သံေတြ တစ္ခန္းလံုး
အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ဆူညံသြား။

(၁၂)
၀က္ေပါင္နဲ႔ ၀ိုင္ေတြ အားလံုးေသာက္
ဆိုခ်င္တဲ့သီခ်င္းေတြ အသံနက္ႀကီးေတြနဲ႔ဆိုၾက
ႀကိဳးတန္းဆြဲၿပီး ဟိုဘက္သည္ဘက္ ခိုစီးၾက
ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သူေလွ်ာက္ၾက
ကၽြမ္းထိုးသူေတြကလည္း
ေရွ႕ကၽြမ္းေနာင္ကၽြမ္းထိုးၾက
ဆန္ျပာင္းက အာဖရိကဗံုကိုႏွက္လိုက္ေတာ့
အားလံုးၿမိဳင္သြားၿပီး ကၾကျပန္ၿပီ
ဗံုသံကလည္း မရပ္မနားကိုတီးလို႔
အားလံုးကလည္း မရပ္မနားကို ကၾကလို႔
ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ
အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာေတြခ်ည္းပဲ
ကဗ်ာဆရာမဟုတ္တာတစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး
ေဟး…
ကဗ်ာဆရာေတြကြ
ကမၻာႀကီးကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ
ၿပီးရင္ ကမာၻႀကီးကို အကၤ်ီခ်ဳပ္၀တ္မယ္
တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းစီေအာ္ဟစ္္ၾက
အားလံုးလဲမူးကုန္ၾကေပါ့
ဒါေပမဲ့
တစ္ေယာက္မွသတိမလစ္ၾကပါဘူး
ေဟာ…ေနာက္ဆံုး၀င္လာ ေရာက္လာတာက
ေရာ္ဇင္ဟု ေခၚ သိန္းဇက္
သူ႔မ်က္ႏွာက လင္းတနဲ႔တူတယ္
သူ႔ကဗ်ာကလည္း လင္းတရဲ႕အတၳဳပတၱိတဲ့။

(၁၃)
ဒီေကာင္ႀကီး၀င္မူး
အာဖရိကဗံုသံေတြနဲ႕ ကခုန္
ေအာ္ခ်င္တာေတ ြေအာ္ဟစ္
ခဏေနေတာ့ ဗံုသံရပ္သြား
အဲဒီမွာ ေအာင္ခ်ိမ့္အသံႀကီးထြက္လာ
“ေဟ့…ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ငါတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိရမယ္“
ေအာင္ခ်ိမ့္ႀကီးက ကဗ်ာဆရာေတြကိုေသနတ္နဲ႔ပစ္ခ်လိုက္ေတာ့
အားလံုး
အိုက္တင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လဲက်သြားၾက
(သူပစ္တာက ေရေသနတ္နဲ႔ ပစ္တာ)
ခဏေနေတာ့ အားလံုး တဟားဟားရယ္ၿပီး ထလာၾက
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမေသဘူး
သိထား…
မေသေဆးျမစ္ရွိတယ္
မရပ္နားတဲ့ ျမစ္ေတြရွိတယ္
အဲဒီလိုနဲ႔
အခန္းက်ယ္ႀကီးထဲက ထြက္ဖို႕ျပင္ေတာ့
အခန္းႀကီးဟာ ပဒုမၸာၾကာဖက္ၾကီးလို
အလိုလိုပြင့္က်သြား
သူတို႔အားလံုးမွာ
ကမၻာသစ္၀တ္စံုေတြ ၀တ္ၿပီးျဖစ္ေနတာ
အံ့ၾသဖြယ္ ေတြ႔ရွိလိုက္ရတယ္။



ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
၁၃-ဇြန္-၂၀၀၁





@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏လက္ရာေကာင္းေလးပါ။
ဗစ္တာထြန္းေဇ

happy haji day[08/12/2008]

{08/12/2008မၾကာမီက်ေရာက္ေတာ႕မယ္႕..
အစၥလာမ္ဘာသာoင္မ်ားရဲ႕ ေန႕ထူးေန႕ၿမတ္
ဟာဂ်ီမ်ားေန႕ကို ဘာသာoင္မ်ားနဲ႕
အတူ အရပ္ရပ္အၿပည္ၿပည္ကသူေတြအားလံုးပါ
ေပ်ာ္ရႊင္ေစေၾကာင္း အေမ႕လက္ရာ ကဆုေတာင္းပါတယ္။



ေႏြးေထြးစြာခ်စ္ခ်င္းအားၿဖင္႕.........
[အေမ႕လက္ရာ]
အားလံုးကိုပါoင္ေရးသားၾကဖို႕ေခၚဖိတ္ပါတယ္။
tharshwenu@gmail.com

လူငယ္မ်ား၏ ရည္းစား ရွိျခင္းႏွင့္မရွိျခင္းေကာင္းက်ိဳး (၁၁) ခ်က္

ဒီေန႕လူငယ္ေတြအေတြးအၿမင္လန္းပံုမ်ား
စာတေစာင္ေပတဖြဲ႕မႊန္းေလာက္ပါတယ္...
“ငယ္ေလးဇာန္” က မွ်ေoေပးလာတဲ႕ အီးေမးလ္
မွာ...........................

လူငယ္မ်ား၏ ရည္းစား ရွိျခင္းႏွင့္မရွိျခင္းေကာင္းက်ိဳး (၁၁) ခ်က္တဲ႕


*လူငယ္မ်ား၏ ရည္းစား မရွိျခင္းေကာင္းက်ိဳး (၁၁) ခ်က္*

(၁) Online ဖိုးပိုက္ဆံ အကုန္အက်သက္သာျခင္း

(၂) အပို႕အႀကိဳကိစၥ ျဖစ္ေသာ ဖယ္ရီ မရွိျခင္း

(၃) အေခ်ာ့ရသက္သာျခင္း စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈမွ ကင္းေ၀းေစျခင္း

(၄) မုန္႕ဖိုးအား ေလာက္ငွစြာ သံုးစြဲလို႔ရျခင္း

(၅) အခ်ိန္မေရြးေနရာမေရြး လြတ္လပ္စြာေနထိုင္နိင္ျခင္း

(၆) အစားမွန္ အအိပ္မွန္ အထမွန္ျခင္း ႏွင့္ က်န္းမာေရးေကာင္းေနျခင္း

(၇) အိမ္မွ ဖုန္းေဘ ေငြႏွဳန္းမ်ား သက္သာလာျခင္း

(၈) ပါးစပ္အားနံေစေသာ ေဆးလိပ္ ၊ ကြမ္းယာ ၊ ေသရည္ ၊ ဒညင္းသီးမ်ားအား
အခ်ိန္မေရြး စားသံုးလို႔ရျခင္း

(၉) ရည္းစာမရွိ၍ သူငယ္ခ်င္းအား ရင္မဖြင့္ရသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက
နားညီးသက္သာေသာေၾကာင့္ သင့္အား အလိုက္အသင့္ ဆက္ဆံျခင္း

(၁၀) ရည္းစားမရွိပါက ဘီယာတိုက္တဲ့ ပိုက္ပိုက္ သက္သာေစျခင္း
(ဘီယာတိုက္ၿပီး ရင္ဖြင့္တဲ့သူရွိလို႔ပါ)

(၁၁) ရည္းစား၏ နားပူနားစာ ၊ အမိန္႔မ်ား ကင္းေ၀းျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။

*လူငယ္မ်ား၏ ရည္းစား ရွိျခင္းေကာင္းက်ိဳး (၁၁) ခ်က္*

(၁) လူအမ်ားၾကား၌ ၾကြားၾကြား၀ါ၀ါ ေနႏိုင္ျခင္း

(၂) ကိုယ္မရွိရင္ သူေပး သူမရွိရင္ ကိုယ္ေပး စြာေနႏိုင္ျခင္း

(၃) ငွက္ေပ်ာတုန္းဖက္ေသစရာ မလိုျခင္း

(၄) ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ လူရွိန္ေနျခင္း

(၅) ကိုကို ၊ ေမာင္ ၊ ခ်စ္ ၊ မ ၊ ေမ လို႔ ယုယစြာ
စကားလံုးမ်ားအကန္႔အသက္မရွိ ပိုင္ဆိုင္ေစျခင္း

(၆) Web site ေပၚတြင္ကဗ်ာ မ်ားသစ္လြင္ေနျခင္း ႏွင့္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနျခင္း

(၇) လက္သည္းေျခသည္း ရွည္ျခင္းမွကင္းေ၀းေစျခင္း ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေရ
သန္႔ရွင္းမႈ ရွိျခင္း

(၈) ရည္းစားမရွိသူအား ႏွိမ္၍ မင္းမွာေရာရည္းစားရွိလို႔လားလို႔ ေမးလို႔ရျခင္း

(၉) ေဆာင္းတြင္းျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ အေႏြးထည္ ၀ယ္ရသည့္ ပိုက္ပိုက္ သက္သာေစျခင္း

(၁၀) ပိုက္ဆံေခ်းလို႔ရျခင္း ႏွင့္

(၁၁) ေနာက္ဆံုးရံုတင္ ရုပ္ရွင္ကားမ်ား အဆက္မျပက္ ၾကည့္ရျခင္း တို႔ပဲ ျဖစ္ပါသည္။
#########################################################

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရည္းစားမရွိၿခင္း၊ရည္းစားရွိျခင္း အေၾကာင္းေတြသိလိုက္ပီဆိုမွေတာ႕
ကိုကို၊မမၾကီး/ေလးမ်ား..“ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ သိပ္သိပ္ပီးေတာ႕ေကာင္းမွာပဲ”
မဟုတ္လား...................................။
တိုးတိုးတိ္တ္တိတ္ လာပီး အီးေမးပို႕သြားတဲ႕
ဇာန္ဇာန္,,zan zan အား အေမ႕လက္ရာမွ ေက်းဇူးပါဗ်ာ။
အၿခားသူမ်ားလည္းေက်းဇူးပါ။
အားလံုးကိုေခၚဖိတ္ပါတယ္။
tharshwenu@gmail.com