ေၾကကြဲၿခင္းၿဖင္႕ ၿဖန္႕ခင္းထားေသာ....

သံသရာဆိုတာမၿပီးဆံုးေသာခရီးရွည္တခု၊ဖတ္၍မဆံုးႏိုင္ေသာ
အခန္းဆက္ဝတၳဳရွည္တအုပ္သာဆိုခဲ႕ရင္..ကြ်န္ေတာ္ၿမတ္ႏိုးရ
ေသာဘုရင္မလွဧကရီ(တနည္း)ဇနီးေက်ာ႕ေက်ာ႕ေမတေယာက္
သူ၏ခ်စ္လွစြာေသာ သား ေမာင္မ်ဳိးလင္းထြန္းနဲ႕ ၿမတ္နိုး ရတဲ႕
ကြ်န္ေတာ္႕ကိုႏွႈတ္မဆက္ပဲ ဒီဘဝဘူတာေလးေဘး၊က႑တခန္း
ရပ္ေလးမွာခ်န္ရစ္ၿပီး သူမ တဦးထဲခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားႏွင္႕
တာပဲၿဖစ္ရမယ္။။။

သာမာန္စာေရးေလးကြ်န္ေတာ္နဲ႕ေက်ာင္းဆရာမေလးသူမရဲ႕ဘဝ
ဇာတ္လမ္းဟာဘာမထူးထူးၿခားၿခားခမ္းခမ္းနာနားမဟုတ္ခဲ႕ပါဘူး။
သူက..ကြ်န္ေတာ္႕ရဲ႕လွဘုရင္ဧကရီမၿဖစ္ သလို၊ ကြ်န္ေတာ္က
သူ႕ရဲ႕ၿမတ္ႏိုးရာအတိုင္ပင္ခံဆိုလား။အၾကင္နာအိမ္မက္ေတြအတူတူ
မက္ရင္းကာရံနဲ႕ကဗ်ာေလးတပုဒ္အၿဖစ္သားငယ္ေမာင္မ်ဳိးလင္းထြန္း
ကိုေရးဖြဲ႕ၿဖစ္ၾကတယ္။မွတ္မွတ္ရရဆိုရရင္..ခ်စ္သူသက္တမ္း၂ႏွစ္
ေက်ာ္ေက်ာ္၊ အိ္္မ္ေထာင္သက္တမ္း တစ္ႏွစ္ရွစ္လနဲ႕ခုႏွစ္ရက္၅နာရီ
သူနဲ႕ကြ်န္္ေတာ္႔ဇာတ္လမ္းခ်စ္ၿခင္းေတြနဲ႕အရိုးသားဆံုးၿဖတ္သန္းခဲ႕ၾက
တယ္။သားငယ္..ေမာင္မ်ဳိးထြန္းကေတာ႕သူ႕အေမရဲ႕ေမတၱာႏို႕ရည္
ကို တစ္ႏွစ္ရွစ္လေက်ာ္ေသာက္သံုးရင္း၊အငမ္းမရ အေမ႕အရိပ္ေတြ
ဖက္တြယ္ဖူးႏိုင္ခဲ႕ရဲ႕။။

“ေမာင္႕အတြက္..အမွတ္တရ”

အခ်ိန္ကာလၾကာၿမင္႕စြာ(မနံပါတ္ဂဏန္း.ေတြခ်ည္းပါေသာ၅၀၀က်ပ္
တန္တရြက္က တသက္စာလာဘ္ေခၚအေဆာင္ ကြ်န္ေတာ္႕အတြက္
သူမေပးတဲ႕ခ်စ္သက္္လက္ေဆာင္။ဖထီး.ေစာၿမဝင္း ငယ္ငယ္တုန္းက
ကြ်န္ေတာ္႕ကို ေပးထားတဲ႕ေတာင္ငူဆင္ၿမီးလက္စြပ္ကေလးကို သူမ
အတြက္ ရာသက္ပန္ ကြ်န္ေတာ္႕ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္။

သူမကလည္း..အခုု.တြန္းလွဲေပၚလွဲေလ်ာင္းပကတိၿငိမ္သက္ေနခ်ိန္ထိ
ိၿမတ္ႏိုးစြာဗယ္ဘက္လက္သၾကြယ္မွာၿမဲၿမံလို႕။ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးတိုင္
ေဝဒနာတိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲရင္းကြ်န္ေတာ္႕အတြက္ပကတိရွင္းသန္႕တည္ၾကည္
စြာ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးရိပ္ေလး ထာဝရ ပြင္႕ဖူးေပးခဲ႕ေပါ႕။

ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ဌာနဆိုင္ရာလူၾကီးေတြနဲ႕သူငယ္ခ်င္းဝန္ထမ္းေတြ၊ရပ္ရြာ
ေဆြမ်ဳိးအိမ္နီးနားခ်င္းေတြေကာင္းမွႈေၾကာင္႕.သူမရဲ႕ေနာက္ဆံုးစ်ာပန
ခရီးဟာ မၾကာမွီ မီးခိုးေငြ႕အၿဖစ္အဆံုးသတ္ရေတာ႕မယ္။

“သား…ၿမိဳမထားနဲ႕ေနာ္ ငိုခ်လိုက္”

အေမၿမိဳင္ကကြ်န္ေတာ္႕လက္လာကိုင္ဆြဲရင္းအားေပးႏွစ္သိမ္႕။

“ဘာမွမေမွ်ာ္လင္႕ပါဘူးေကာင္းကင္ရယ္ငါ႕ကိုယ္ေပၚသာ
ေလာင္းခ်စမ္းပါ။ဘာၿဖစ္လို႕မ်ား..ငါ႕အလွဘုရင္မေလးကို
ေစာေစာေၿခြပစ္ရက္သလဲ”။

တိုးတိုးေလးနူတ္ဖ်ားကေရရြတ္ညီးတြားမိေနစဥ္……

“ကဲ..ဆရာတို႕ အသုဘနဲ႕ဆိုင္တဲ႕ကာယကံရွင္ပဲ မီးသၿဂိဳလ္စက္
ထဲလိုက္ခဲ႕ပါ၊မီးသၿဂိဳလ္ ပါေတာ႕မယ္၊ က်န္တဲ႕သူေတြကအၿပင္မွာ
ခဏေစာင္႕ေနပါဗ်ာ”

မီးသၿဂိဳလ္စက္တာဝန္က်ဝန္ထမ္းရဲ႕ခပ္အုပ္အုပ္အသံေၾကာင္႕သတိ
ၿပန္ဝင္လာရင္း သူမရဲ႕ေခါင္းတလားစင္တြန္းလွဲကိုအသာေနာက္က
လိုက္တြန္းလို႕အရွိန္နဲ႕ေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕မီးသၿဂိဳလ္စက္ထဲလိုက္
ဝင္ခဲ႕တယ္။

“ဟ..ေနၾကအံုး ထံုးစံမပါလာပါလား”

ဒီမီးသၿဂိဳလ္မယ္႕ဝန္ထမ္းရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင္႕ရုတ္တရက္နားမလည္ ႏိုင္ခဲ႕။ထမင္းထုပ္၊အုန္းဌက္ေပ်ာပြဲ၊သက္ေစာင္႔ေခၚရန္ပန္းစံုစီေနတာ
ေတာင္မွဘာလိုေနပါလိမ္႕။

“ဆရာ..ကူးတို႕ခ ဘယ္မွာလဲဗ်”

သူ႕အေမးကို..ကြ်န္ေတာ္ဘာေၿပာရမွန္းမသိ။ဒါနဲ႕ဘယ္ေလာက္လဲ
ဟုေမးလိုက္ပါတယ္။ငါးရာတန္တရြက္ဆိုရၿပီတဲ႕။တခ်ိန္လံုးကုန္လိုက္
တဲ႕ေငြေသာက္ေသာက္လဲ သူမ အတြက္ မၿငီးညဴေပမယ္႕မရွိတဲ႕
ၾကားက ဘာမွန္းမသိေပးေနရေသာ ေငြစေတြအတြက္ေတာ႕ႏွေၿမာ
မိတာအမွန္။ရွိေစေလ..အသာအယာပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင္႕ၿပီးရွာမိတယ္။
ၿပသနာအစက..ေငြဆိုလို႕တၿပားမွမက်န္ ေတာ႕တာပါပဲ။

“ေမာင္႕အတြက္..အမွတ္တရ”တဲ႕၊။

(လာဘ္ေခၚအေဆာင္)ရာသက္လံုးအတြက္ သူ႕ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္
ေငြငါးရာက်ပ္က ပိုက္ဆံအိပ္ၿပားၿပားေလးမွာ သစ္လြင္စြာ ၿပဳံးၿပေနတာ
ေတြ႕ေပမယ္႕ ထုတ္ႏွႈတ္ရမယ္႕လက္အစံုက တြန္႕ဆုတ္၊ အၿပင္ခဏ
ထြက္လို႕ ေငြယူရန္ ဟန္ၿပင္ခ်ိန္…..

“ဗ်ဳိ႕ဆရာ..အခိ်န္မရွိဘူးေနာ္၊ေနာက္မွာ..မသာေတြတန္းစီေနတယ္”

ရင္နာစြာနဲ႕ညင္သာစြာလာဘ္ေခၚအေဆာင္(တနည္း)လွဘုရင္ဧကရီမရဲ႕
ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ ေငြ၅၀၀က်ပ္တန္သစ္လြင္လြင္ ကို မီးသၿဂိဳလ္စက္
ဝန္ထမ္း ဆီ ကမ္းလင္႕လိုက္တယ္။

သူကေတာ႔ မညွာမတာ အရွိန္အၿမန္ႏွႈံးေတြနဲ႕ေငြ၅၀၀ က်ပ္တန္ေခါက္ရုိး
ခ်ဳိး သူမ ပါးစပ္ထဲ ထိုးထည္႕၊ေခါင္းတလား မီးေတာက္ထဲ သြင္း ..
သံတံခါးငယ္ ေဆာင္႕ပိတ္လိုက္ခ်ိန္္……….……………..။။။။။။။။။။။။။။



ဗစ္တာထြန္းေဇ
............................................................

အားလံုးကို ပါဝင္ေရးသားေပးပို႕ၾကဖို႕ေခၚဖိတ္ပါတယ္။
အားလံုးေသာ အမ်ိဳးမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။
သားေရႊႏု
(အေမ႕လက္ရာ)